Doorlopend in de richting van het Raadhuis zien we het kerkgebouw. De kerk heeft reeds vele stormen doorstaan, maar er is door de jaren heen veel aan gewijzigd.
Tijdens een storm op 1 augustus 1674 stortte de kerk in, maar bleef de toren behouden. De nieuwe kerk werd tegen de oude toren aangebouwd. De eerste drie stenen werden op 23 mei 1680 gelegd door de zoon van de baljuw, Michiel Heynsius.
De toren bleef echter het zwakke punt, want al in 1704 kreeg schoolmeester Willem Allerts Winckel opdracht in het vervolg ‘sagt en kort’ te luiden wegens de zwakte van de toren. In 1705 werd toestemming verkregen voor het houden van een grote verloting ten bate van het herstel van de toren, maar dit werd een mislukking. Men heeft zich toen op andere wijze geld verschaft. Er hingen toen 2 klokken in; de kleinste was gegoten in 1614, de grootste in 1650.
In het begin van de 19e eeuw bleek het kerkgebouw weer aan herstelwerkzaamheden toe. Geld was moeilijk te vinden. Zo is het te verklaren dat in 1879 werd besloten de 17 gebrandschilderde ramen, die ook hersteld moesten worden, te verkopen.
Omstreeks 1885 was de toestand van de toren dermate slecht dat men besloot de oude toren af te breken en opnieuw op te bouwen. Dit vond plaats onder leiding van architect F.C. van de Sterr in 1886. De toren, waarvan de kosten f 11.550,- bedroegen, gelijkt in elk opzicht op de afgebroken toren.
Op deze foto uit 1932 zien we de kerk op de terp nog zonder de pas in 1966 aangelegde Radboudstraat. De kerk en toren werden in 1966-1967 opnieuw gerestaureerd. De ramen van de kerk veranderde daarbij van vorm, vergelijk de huidige ramen maar eens met die op deze foto. Het toegangspad naar de kerk was nog afgeschermd met een prachtig houten hek. Het kerkhof bevindt zich aan de andere kant van de kerk en kon worden bereikt via het pad wat zich bevond tussen het raadhuis en de kerk. Het pad liep achter langs het bijgebouw wat we links op deze foto zien.
