Over Stormvogels en Grasshoppers

Door Martien Hoogland en Erik Mooij

Voetbalvereniging Grasshoppers bestaat in 2000 op de kop af zeventig jaar. De vereniging begon haar leven op 26 oktober 1930 onder de naam R.K.V.V. Stormvogels. Weinigen weten dat er voor 1930 diverse andere clubs actief waren. In dit artikel proberen we een overzicht te geven van de belangrijkste gebeurtenissen op sportief en bestuurlijk gebied. De belangrijkste gebeurtenissen op sportief gebied gaan met vooral over het eerste elftal. We realiseren ons dat de vereniging uit veel meer bestaat dan slechts het eerste elftal, maar binnen de gegeven ruimte hebben we ons daartoe moeten beperken. Belangrijk is het voor de lezer om zich te realiseren dat de impact van een voetbalclub in de gemeenschap met name in de periode tot 1975 veel groter was dan heden ten dagen. Veel andere sportclubs waren er nog niet en ook de televisie en uitgaansmogelijkheden waren anders dan tegenwoordig.

De eerste trap

Werd er voor 1930 niet gevoetbald in Hoogwoud en Opmeer? Zeker wel. De protestanten van Hoogwoud speelden bij HFC, de Hoogwouder Footbal Club. De katholieken voetbalden bij S.E.W. Klaas Groot ging vaak op zondagmiddag naar hen kijken. Men speelde aan de Herenweg op het weiland van Cees Schilder, achter Harmes Wagemaker (Herenweg 37). Spelers waren Klaas Schilder, Anton Breed, Maarten en Dirk Hoogland en mogelijk ook meester Bak. De kleuren van het tenue waren ook toen al groen en zwart. Veel publiek kwam er niet, misschien enkele tientallen tot maximaal honderd man. Entree werd niet geheven. Het veld was weiland, met greppels en al. De doelpalen werden na elke wedstrijd weer weggehaald. Wie er in het bestuur zaten is onduidelijk, evenals waarom S.E.W. werd opgeheven. Volgens de boeken was dit in 1923.

Daarna voetbalde diezelfde groep jonge mannen nog een jaar op de boomgaard van de oude Piet Vlaar, ook aan de Herenweg. Klaas Groot werd doelman van deze club, die niet deelnam aan een echte competitie. Men kreeg clubs uit de omgeving (o.a. Spanbroek) op bezoek, maar uitwedstrijden werden niet gespeeld. Ook was er geen officieel tenue. Klaas speelde in een oud overhemd. Wel droeg hij leren voetbalschoenen die gekocht waren bij schoenmaker Hooyboer (de oom van Jan en Niek Hooyboer) uit Opmeer. Deze kwam elke maandag met een zak de huizen langs om kapotte schoenen op te halen. Vrijdags bracht hij ze terug.

Ook deze club hield het niet lang uit. Maarten Hoogland ging bij een zogenaamde toerclub uit Opmeer spelen. Deze vereniging had geen eigen veld, en speelde dus alleen maar uitwedstrijden. Van deze verenigingen waren trouwens zowel katholieken als protestanten lid. Dat kon eigenlijk niet. Maarten zei tegen zijn ouders dat hij op zondagmiddag naar het Lof katholieke kerkviering) ging, maar in werkelijkheid ging hij naar zijn zus in Opmeer die getrouwd was met slager Rood. Daar haalde hij zijn voetbalspullen op.

Na de toerclub ging hij bij de voorloper van Sint Victor uit Obdam, opgericht 24 maart 1930, spelen die volgens de boeken ook een toerclub was en geen eigen veld had. Een goed veld was in die tijd blijkbaar een kostbaar bezit.

Toerclub uit Opmeer met 

o.a. achterste rij 2e v.l. Henk Dam, 4e v.l. Klaas Schilder. 

Knielend: 2e v.l. Maarten Hoogland, 4e v.l. Lou Schilder

R.K.V.V. Stormvogels Hoogwoud - Opmeer

Na de opheffing van S.E.W. speelden, volgens Klaas Ursem uit Opmeer, een 'clubje joôs' van een man of 13/14 op een zandveldje bij een boer en af en toe gingen ze naar een buurdorp om te voetballen. Klaas nam samen met Co Klaver, ook uit Opmeer, in 1930 het initiatief tot de oprichting van R.K.V.V. Stormvogels. Klaas Ursem was de zoon van timmerman Jan Ursem uit Opmeer. Klaas zou in Wognum een grote zaak opbouwen en zijn broer Jacob had in Opmeer een zaak van naam.

De inbreng vanuit Opmeer was opvallend want ook de zonen van Arie Klaver hadden een belangrijke inbreng. Arie Klaver richtte de kruideniersgroothandel genaamd de AKZO (Arie Klaver en Zonen Opmeer) op. De AKZO was een handel in zuidvruchten die later ook een groothandel in Grutterswaren werd met een eigen puddingfabriek. Zij was gevestigd aan de haven van Opmeer nabij veevoederhandel Koenis. De AKZO verhuisde omstreeks 1960 naar Alkmaar en werd recentelijk opgekocht door het Vendexconcern. De naam AKZO is al eerder overgedaan aan het bekende Arnhemse concern.

Klaas Ursem

Co Klaver

Klaas Ursem en Co Klaver legden op een avond hun plan voor aan hoofdmeester Gerard Wegdam. Deze wilde eerst niet: 'ik heb helemaal geen verstand van voetballen' zei hij. Dat hoeft ook niet zeiden Klaver en Ursem, als U maar voorzitter wordt want dat geeft vertrouwen naar de ouders en anderen. Wegdam ging akkoord. De eerste taak van meester Wegdam was het overtuigen van pastoor Bitter. Zijn eis was dat op de tweede zondag van de maand niet gevoetbald mocht worden wegens het feest van de Heilige Familie, een kerkelijk gebeuren voor het hele gezin. Ook mocht er niet eerder dan half drie gevoetbald worden vanwege het Vesper, later het Lof geheten. Klaas Ursem: 'Wij waren bereid elke voorwaarde te accepteren, als de club maar van de grond kwam' Het lukte meester Wegdam om de kerkelijke goedkeuring te krijgen waarna men kon overgaan tot actie.

Gerard Wegdam

Op aanraden van meester Wegdam ging men op zoek naar bestuursleden die goed in hun slappe was zaten. Benaderd werd Jacob Ursem, de oudere broer van Klaas, die een timmerman van naam was. Verder kwam men terecht bij Dirk Portegies die boekhouder was bij de zaadhandelaar Piet Koomen. Hij woonde in het renteniershuis aan de Herenweg (later Simon Deken, nu Hans Blauw) en zou het later tot gemeentesecretaris van Egmond schoppen. Later zou ook pluimveehandelaar Henk Dam een rol spelen in het bestuur.

Op een avond in het begin van 1930 werden de zaken verder besproken. Wegdam werd unaniem gekozen tot voorzitter, Dirk Portegies tot secretaris, Co Klaver werd tweede secretaris, Klaas Ursem penningmeester en Jacob Ursem werd commissaris. Pastoor Bitter werd geestelijk adviseur van de club. Jacob Ursem stelde ƒ 500 beschikbaar aan de vereniging om doelen, netten en ballen te kopen. 500 gulden was trouwens een heel bedrag in die tijd. De contributie werd vastgesteld op een dubbeltje per lid, maar als er meer leden uit een gezin kwamen, kreeg men reductie. Voor het eerste elftal werd meer betaald dan voor de lagere elftallen. In de kerkherberg werd een openbare vergadering belegd waar het bestuur uitleg gaf over de oprichting. Verder riep de propagandist van de Diocesane Haarlemse Voetbal Bond, dhr Van de Broek, op tot oprichting van een katholieke vereniging. In van Lage Hoek tot Gouwe staat te lezen dat: 'enkele heren die reeds elders speelden, zoals Maarten Hoogland, zagen wel op tegen een afdeling met zulk ongeoefend materiaal. Toch traden ze spontaan toe' In totaal gaven zich veertig spelers op.

Aanwezig op die bewuste avond was ook Piet Klaver, geboren in 1912 aan de Langereis. De Klavers behoorden tot de Hoogwouder katholieke gemeenschap en ging daar naar de kerk en de lagere school. Piet en zijn broers Cor en Niek hielden van sporten en voetbalden thuis met een echte leren wedstrijdbal. Ook op het schoolplein voetbalde Piet en zijn klasgenoten waarbij Klaas Hoogland de samenstelling van de teams regelde. Als meester Wegdam vlak voor enen weer buiten kwam, klapte hij in zijn handen en stopten de kinderen met voetballen. Piet, Cor en Niek werden lid van Stormvogels en gingen in het tweede voetballen. De clubkleuren waren zwart en groen maar niet iedereen had volgens Piet een stormvogel op zijn tenue.

Het veld

Een groot probleem in de begintijd was de accommodatie, als je dat woord mocht gebruiken voor de omstandigheden waaronder toen sport werd beoefend. Voorzitter Wegdam wist achter de katholieke lagere school een stuk land te huren voor honderd gulden per jaar, eerst van Cees Van Diepen. De club moest zelf wel zorgen dat de zaak voetbal-geschikt werd.

Het weiland was in 1930 erg ongelijk en een speelveld waar diverse greppels door lopen dat voetbalde niet. In de drie greppels werden takkenbossen gelegd. Klaas Ursem: 'Bij Arie Klaver was men bezig een stel iepen te kappen en wij konden de takken van die bomen best gebruiken. Die was allang blij dat hij er vanaf was en zo begonnen wij avond aan avond takkenbossen te maken. Het was november, verlichting hadden we niet, zodat alles moest gebeuren bij de gratie van het maanlicht. Piet Klaver herinnerde zich dat met man en macht geprobeerd werd om dit veld te fatsoeneren. Eens in de week reed Co Klaver deze bossen met de vrachtwagen van AKZO naar het toekomstige veld. Verder werd de grasmat eraf gehaald en werd de grond van het hoge land verplaatst naar de greppels. Daarna werd op het land een laag zand gestrooid om de afwatering te verbeteren. Dat gebeurde allemaal met het schoppie. Vooral Niek Hooyboer heeft daar vele uren aan besteed.

In de tussentijd werd er, met goedkeuring van de Gemeente, gevoetbald op het veld bij het huidige industrieterrein van Hoogwoud aan de Westerboekelweg. Hier voetbalden ook de VoetbalClub Langereis (VCL) en de Hoogwouder Footbal Club (HFC) welke later opgingen in H.O.S.V. Ome Dirk Groot ging daar kijken met zijn oudere broer Jaap. Volgens ome Dirk speelden bij HFC de zonen van notaris De Boer, van dokter Pool en van burgemeester Breebaart. De spelers van Stormvogels verkleedden zich in het café van Joop Breed.

Luchtfoto uit 1939 van het voetbalveld aan de Herenweg.

Na anderhalf jaar kon de eerste wedstrijd op het nieuwe veld gespeeld worden: Pastoor Bitter verrichtte de aftrap. Hij keek er volgens Gré Wegdam van op dat er met zoveel overgave werd gespeeld. Onder andere Simon Groot van Herenweg 100 was gedreven. Stormvogels verkleedde zich op de zolder van de kerkherberg van Willem Karsten die tevens koster was. Er stonden een paar stoelen en er was geen stromend water. Men waste zich provisorisch in een stuk of wat teilen. De rest deed je gewoon thuis. De tegenpartij verkleedde zich op de zolder van de doorrijstal van de kerkherberg. Daar stalden de boeren hun paard en wagen als ze naar de kerk gingen.

Vanaf 1932 of 1934 was Jan van Diepen van de Raphaelhoeve de verhuurder van het voetbalveld. In 1935 vroeg hij 175 gulden. Hij was een gemakkelijke verhuurder, zelfs als Stormvogels te laat was met betalen. Van Diepen had wel recht op het 'grasgewas' wat betekende dat hij er door de week zijn schapen liet lopen. De eerste jaren werden de netten niet van het doel gehaald waardoor er wel eens een schaap in stikte. Zoon Theo herinnerde zich echter niet dat Stormvogels schadevergoeding betaalde.

De eerste voetballers

- Wout, Maarten, Dirk en Klaas Hoogland, tuinderszonen van het Groene Wuiver.

- Klaas Schilder, zoon van wethouder Cees Schilder, Herenweg 40.

- Jan Wegdam, oudste zoon van voorzitter Wegdam.

- Cor Ursem uit Oude Niedorp.

- Jan Schipper, werkman bij Piet Wijnker.

- Niek Hooyboer, timmermansknecht o.a. bij Jb Ursem.

- Gerard Bak, onderwijzer aan de katholieke lagere school.

- Klaas Klaver.

- Co Klaver van AKZO; 2de

- Piet Klaver van de AKZO; 2de speler; werkte eerst bij Kees Mooij en begon later in Alkmaar een garage; dit zijn er nu vier, Klavertje Vier genoemd.

- Eef Truyens, loodgieter uit Spanbroek die later naar Nieuw Zeeland emigreerde.

- Dirk Jonker, zoon van schipper Jonker, werkte later bij zaadhandel Koomen. Dirk speelde middenvoor.

- Klaas Ursem Janzoon; vader was timmerman aan de Koninginneweg; Klaas werkte eerst bij broer Jacob en begon later in Wognum een aannemersbedrijf; zonen Gert en Jan.

- Niek Hooyboer, timmermansknecht o.a. bij Jacob Ursem; niet 1ste.

- Piet Pelt Reinzn; hij was rietdekker en keepte in het 1ste en 2de; vader handelde in steenkool en petroleum.

- Jan Hooyboer, broer van Niek; 2de

- Piet Vlaming, keepte in het 1ste en 2de; werkte bij schipper Bram Mol die een beurtvaart had.

- Piet Commandeur, kruidenier van de Rijstvogel.

- Bertus Caarls, 1ste, rechtsbuiten, snel en lenig, een slangenmens. Had in Spanbroek een zadelmakerij. Piet Pelt Azn, een koude bakker aan de Koninginneweg, zoon van een boerenwerkman.

- Dirk Huibers; 2de, woonde op de huidige boerderij van Glas aan de AC de Graafweg.

- Ben Huibers, 2de, broer van Dirk.

- Ben Groot Ceeszn

- Piet Entius, thuisgehaald, zijn stiefvader woonde waar nu supermarkt Deen in Spanbroek is gevestigd.

- Jaap Berkhout; 2de, los werkman, bakker.

- Gert Berkhout, broer van Jaap, 1ste, linksbinnen.

- G Groot Ceeszn

- Sam Smit, 2de, werkte bij Aurora; speelde ook bij de Meeuwen, de voorganger van VVS '46, die speelden op een terrein bij de N.H.-kerk in Spanbroek.

- Anton Jonker Ceeszn, 2de.

- Jan Groen, de tuinder.

Staand vlnr: Eef Truyens, Dirk Jonker, Gerard Bak, 
Klaas Schilder, Antoon Breed en Jan Schipper. 
Gehurkt vlnr: Co Klaver, Maarten Hoogland, 
Klaas Hoogland, Dirk Hoogland en Klaas Ursem.

De voetballerij was vooral iets van burgers en middenstanders, boerenzonen moesten immers melken. Een uitzondering vormden de zonen van (Jo)Hannes Groot, die eerst op boerderij op Herenweg 44 (thans Dirk Scheringa) boerde en daarna het woonhuis van Van Diepen bij het voetbalveld huurde. Zoon Joop keepte jaren in het eerste en Arie speelde rechtsbuiten tot hij een kapperszaak begon in Wervershoof. Hannes Groot had ook kostgangers zoals meester Bak die in het eerste belandde. Een andere bekende kostganger van Hannes Groot was meester Tulp. Ook de bekende 'Lange Jan' Groot speelde in het eerste. Zijn vader Cees boerde eerst aan de Pade 22 (nu Hoebe) en ging later bij de kerk (thans Arie Klaver) wonen.

De Diocesane Haarlemse Voetbal Bond

Stormvogels schreef zich met drie elftallen in bij de Diocesane Haarlemse Voetbal Bond (DHVB) waar de katholieke clubs van het bisdom Haarlem waren aangesloten. De DHVB had in Zaandam haar hoofdkwartier en Wegdam ging daar af en toe heen om te vergaderen. Hij werd dan opgehaald door iemand uit Tuitjenhom en door een schoolmeester uit Spierdijk. In Zaandam waren ze fel tegen de neutrale bond. Ook Wegdam was een voorstander van een aparte katholieke bond. Hij was volgens dochter Gré een echte ouwe katholiek. Een gemengde bond zou maar leiden tot gemengde huwelijken en daar was men niet voor. Ondanks zijn aanvankelijke aarzeling was Wegdam al gauw gek van voetbal. Hij stond altijd aan de zijlijn mee te voetballen en het verbaasde dochter Gré dat hij nooit een hartaanval heeft gehad. Wegdam ging trouwens bijna nooit naar uitwedstrijden omdat hij als dirigent van het kerkkoor Sint Cecilia tijdens het Vesper van twee uur aanwezig moest zijn.

Wegdam was de zondag bezig met het invullen van de wedstrijdformulieren. In de namiddag maakte hij een verslag voor het Westfries Dagblad, de krant voor katholiek West-Friesland. Dit werd meegegeven met de Waca-bus, waar Jan van de Gracht uit Spanbroek achter het stuur zat. Een enkele keer belde Wegdam het verslag door via de telefoon van het postkantoor. Het Westfries Dagblad riep op 14 september 1938 de verenigingen op om tijdig hun verslagen op te sturen om zo de roomse sport te steunen. Dit zou de enige weg zijn om de DHVB gelijk te stellen met de 'grote bonzen'. De standen van de neutrale sport (KNVB) werden weergegeven door het ANP.

Het Westfries Dagblad organiseerde ook het OC Bekertoernooi, dat uit drie poules bestond. In de Extra Klasse speelden Forward, St George, KGB, REO (de Rijp) en Valken. In de A poule speelden EVC, Forward II, Grasshoppers, SEW, Spartanen, VVW, St Victor, Wit Rood en Zouaven. Diverse verenigingen waren opgericht als katholieke vereniging, maar fuseerden later met de neutrale dorpsclub. Voorbeelden waren Wit Rood uit Hoogkarspel, die opging in Spirit. St Bavo uit Ursem ging op in Dynamo en Union uit Grootebroek in Zouaven. Verder nam Grasshoppers deel aan de wedstrijden om de Bisschopsbeker. Het katholieke karakter van een RK club blijkt bijvoorbeeld uit een brief van 9 juni 1938 waarin Co Klaver om uitstel van een wedstrijd vraagt omdat er een Katholieke Landdag in Alkmaar was, voorafgegaan door de Bedevaart naar Heiloo door de Rijwielclub, waar wel 80% van onze jongeren bij betrokken is.

 

Het begin in de 4^de klasse Afdeling

Stormvogels trok in het eerste jaar Arie van der Gracht uit Hoorn als trainer aan voor vijf gulden per avond. Onder zijn leiding werd men meteen kampioen van de 4de klas en wel 'met vlag en wimpel'. Om de trainer te betalen en de kas te spekken werden er eens per jaar feestavonden georganiseerd, die bedragen opbrachten van maar liefst vijfhonderd gulden, of meer. Een gigantisch bedrag voor die tijd.

Het tweede jaar leek het of Stormvogels weer kampioen zou worden, maar SRC uit Schagen stak er een stokje voor. Stormvogels maakte diverse tegenstanders in zoals Hollandia Tuitjenhorn dat met 0-9 en 13-0 de klop kreeg. Het derde jaar werd Stormvogels wel kampioen. Men had intussen al twee trainers uit Hoorn gehad maar die waren het toch niet helemaal. Piet Klaver herinnerde zich dat het eerste elftal in de beginjaren meestal won. Na de eerste nederlaag, tegen Spartanen uit Wognum, was heel katholiek Hoogwoud ontzet. Piet speelde in het tweede, dat een hechte vriendenclub was waar iedereen graag in voetbalde. Doelman was Piet Vlaming; linksback Hil Groot Jzn; rechtsback Pe Groot Jzn; spil Ko Klaver; linkshalf Piet Pelt; rechtshalf Niek of Jan Hooyboer; links- of rechtsbuiten Piet Klaver; linksbinnen Niek Klaver; midvoor Simon Groot; rechtsbinnen Cor Klaver. Tijdens trainingen speelde het eerste en het tweede wel eens tegen elkaar, maar beide teams waren bijna gelijkwaardig. In het eerste elftal kon Maarten Hoogland vreselijk hard schieten. Bij trainingen stond Piet Klaver wel eens in doel maar hij was er niks blij mee als Hoogland zijn kogels op hem afvuurde. In het tweede kon Hil Groot trouwens ook hard schieten, maar niet zó hard.

Op 1 augustus 1934 werden bij de DHVB 32 senioren en 19 junioren opgegeven, wat goed was voor drie senioren en een juniorenelftal. In het jaarverslag van 1935/36 schrijft voorzitter Wegdam dat: 'Het vijfjarig bestaan van Stormvogels in oktober 1935 schitterend is gevierd. Het eerste elftal werd bijna kampioen, het tweede werd met vlag en wimpel kampioen en het derde elftal werd tweede'. In dat seizoen waren er twee junioren elftallen. 'Junioren A met hun lichte, jonge spelers hadden een zware strijd, terwijl junioren B zich met hun gelijken beter konden handhaven'. Ook de 'innerlijke' organisatie van Stormvogels was goed volgens Wegdam evenals de verhouding met de Bond. Het bestuur vergaderde enige malen o.a. over de vergroting van het speelveld. 'Thans mogen we ons met de besten meten' Ook de financiële positie is goed, we zijn geheel schuldloos'. Wegdam dankt aan het einde van het jaarverslag ook de elftalcommissie, de juniorenleiders en de consul, die er toen blijkbaar ook al waren.

Dirk Jonker

Dirk Jonker was lid van het eerste uur en zoon van binnenvaartschipper Jan Jonker, die een van de zeven schippers in Opmeer was. Dirk dreigde wel eens een wedstrijd te missen. Hij voer op de schuit van zijn vader naar Amsterdam of zelfs Rotterdam om veevoer voor Koenis op te halen. Soms bleef de schuit daar in het weekend liggen. Daar was Dirk niet erg blij mee, want met weinig zakgeld was daar weinig te beleven. In Amsterdam regelde hij op zaterdag een plaats op een vrachtauto zodat hij toch kon voetballen. Maandagochtendvroeg reed hij dan met Co Klaver mee die naar de Beurs in Amsterdam ging. In 1938 werd Dirk Jonker penningmeester van de vereniging, een functie die hij zou blijven vervullen tot 1967.

Dirk Jonker

Ook Jan Wegdam woonde niet in Hoogwoud. Hij had in Limburg (Rolduc) op de middelbare school gezeten waarna hij in Amsterdam medicijnen ging studeren. Zaterdagmiddag reed hij dan terug met de vrachtdienst van Piet de Wit om maandagochtend weer met hem naar Amsterdam te rijden. Kosten één gulden. Jan Wegdam en Dirk Jonker hadden in het veld regelmatig ruzie. Een keer wou Jan na de eerste helft niet meer spelen. Wegdam sommeerde zijn zoon in de rust naar huis en gaf hem een stevige uitbrander: 'gewoon doorvoetballen, anders hoef je niet meer uit Amsterdam te komen'.

Maarten Hoogland 'de knoert'

Maarten Hoogland (vader van schrijver Martien Hoogland) speelde in 1930 bij Sint Victor uit Obdam. Voorzitter Wegdam haalde hem terug naar Stormvogels waar hij rechtsback ging spelen. Hij was een gewaardeerd speler met een keihard schot. Een keer stond Stormvogels voor in een belangrijke wedstrijd. Voorzitter Wegdam zei tegen Hoogland dat hij een doos van 100 sigaren van een dubbeltje per stuk kon verdienen als de voorsprong gehandhaafd bleef. Dit gebeurde en Hoogland kreeg de doos die veel waard was in een tijd dat een boerenknecht vijftien gulden in de week verdiende. Hooggeplaatste verenigingen als Hollandia uit Hoorn probeerden hem te interesseren maar Hoogland bleef Stormvogels trouw. Maarten Hoogland had als bijnaam 'de knoert', vanwege zijn keiharde schot. Hij kon bijvoorbeeld een uittrap in een keer in het strafschopgebied van de tegenpartij schieten. Hetzelfde gebeurde een keer met een corner van de tegenpartij.

Zijn schot was zelfs gevaarlijk voor de tegenstander, vooral bij nat weer wanneer de leren bal zwaar werd van het water. Wanneer zo'n kogel van dichtbij iemands maag raakte dan ging de getroffene gestrekt neer en moest met een brancard van het veld gedragen worden. De strafschoppen van Hoogland waren gevreesd bij vele keepers. Als ze hun hand al achter de bal kregen dan sloeg deze achterover of stonden er zelfs bloedende striemen in. Slechts heel zelden werd een penalty gemist.

Maarten Hoogland hield van stevig spel en maakte daarbij gebruik van zijn postuur. Je mocht toen nog 'afhouden' ook als je de bal niet speelde. Dat was handig als back. Regelmatig moest een tegenstander het ontgelden. Een keer sprong de linksbuiten van SEW uit Nibbixwoud boven op vaders been. Dat kwam stevig aan en deze wandaad moest rechtgezet worden. Hoogland liet deze linksbuiten langs de lijn opkomen om hem vervolgens in de struiken te schoppen die zeker een meter achter de zijlijn stonden.

Soms probeerde een scheidsrechter vader uit het veld te sturen, maar deze zei dan: 'ik ga niet en als ik ga dan ga jij mee' Soms stopte Hoogland de bal onder zijn shirt om ermee weg te lopen, als protest tegen het scheidsrechterlijk gezag. Een keer probeerde Leo Horn, later een van Nederlands bekendste scheidsrechters, Hoogland tot de orde te roepen maar die was niet onder de indruk van Horn.

Als dertiger behoorde hij niet meer tot de snelste maar zijn schot bleef gevreesd. In zijn laatste voetbaljaar kwam een jonge speler van Lutjebroek naar hem toe met de woorden: 'zo, opa doet ook nog mee' In de wedstrijd schoot vader de bal zo hard tegen het broekie aan dat deze op de brancard afgevoerd moest worden. Hoogland liep naar hem toe en zei: 'ja, opa doet ook nog mee' Bij zijn huwelijk in 1935 met Nelie Schilder kreeg hij als dank voor bewezen diensten van Stormvogels een mooie spiegel, die nog steeds de schoorsteenmantel van Herenweg 38 siert. Hoogland speelde tot het seizoen 1942/43 in het eerste. Op 38-jarige leeftijd stopte hij met voetballen.

1 Eef Truiens, 2 Jan Schipper, 3 Jan Wegdam, 4 Dirk Jonker, 5 Piet Klaver Azn, 6 Klaas Hoogland, 
7 Antoon Breed, 8 Dirk Hoogland, 9 Klaas Schilder, 10 Maarten Hoogland, 11 Co Klaver Az, 12 Jaap Dol 
13 Henk Dam, 14 Dirk Portegies,15 Wouter Hoogland, 16 Meester G. Wegdam, 17 Jaap Klaver Azn, 
18 Adriaan Wegdam, 19 Tijs Wever, 21) Hil Groot Jz,21 Nick van Diepen, 22 Jan Hooyboer, 
23 Piet Commandeur, 24 Dirk Huibers, 25 Piet Vlaming, 26 Klaas Ursem,27 Niek Hooyboer, 
28 Cor Klaver, 29 Bertus Carels, 30 Meester Gerard Bak, 31 Piet Klaver, 32 Piet Pelt Rzn, 
33 Joh. Mooij,34 Jacob Ursem, 35 Hilbrand Stam, 36 Willem Karsten, 37 Anton vld Broek, 
38 Joop Groot Jz, 39 Jan Groen, 40 Joop Jonker, 41 Piet Pelt Azn, 42 Kees Schotten, 
43 Jan Niele, 44 Ben Groot Kzn, 45 Cor Luiken, 46 Henk Wever, 47 Sam Smit,48 Piet Huibers, 
49 Simon Groot Kzn, 50 Willem Luiken Pzn, 51 Cor Ursem, 52 Jan Pelt Rzn, 53 Anton Jonker, 

54 Jan Groot Kzn, 55 Pe Groot Hzn

De Jeugd

Met de oprichting van Stormvogels werd het schoolplein een broedplaats voor talent. Wegdam vroeg jongens die hij op het schoolplein zag voetballen om lid te worden. Wegdam benaderde ook de ouders. Ook meester Bak en meester Tulp waren enthousiast. De laatste tekende op het schoolbord een veld met de namen van spelers op de verschillende posities. Zelfs koster Willem Karsten zei niet zoveel als er een bal in zijn groentetuin terechtkwam. Eens schilderde Joop Breed de kerkherberg van Karsten toen de bal in z'n groentetuin terecht kwam. De kinderen vroegen of Joop die bal wilde pakken. Nou doe het zelf maar, zei Joop. Nee, we mogen van juf Wegdam niet in de tuin komen. De jeugd voetbalde fanatiek en vaak was het Hoogwoud tegen Opmeer volgens Piet Mooij (Kzn).

Er werd zowel onder het speelkwartier als na schooltijd gevoetbald. Als voerhandelaar Willem Appelman uit Opmeer met zijn paard en wagen langs het schoolplein kwam, dan sprongen diverse Opmeerse jongens op de wagen zodat het spel afgelopen was.

Stormvogels had alleen junioren A en B. Cees Schotten uit Opmeer en Cor Groot van de smid waren geleider. Een nieuwe lichting werd geïntroduceerd op een 'voetbalzondag' die ten bate van de clubkas werd gehouden. Hiertoe was besloten tijdens het eerste lustrum in 1935. Er gebeurde van alles zoals een rad van avontuur en een stenen keuken waar je een bal in een pot probeerde te gooien. Prijzen waren 30 a 40 pond paling en drie kisten druiven. Deze avonden waren goed bezocht. Charles Pijcke, zijn vader kwam in 1931 vanuit Zeeland naar Hoogwoud ivm de aanleg van de Wieringermeer, en Piet Mooij herinnerden zich hun introductie nog goed. 's Morgens gingen ze naar de kerk waarna een broodmaaltijd bij Karsten volgde en een voetbalwedstrijd. De avond ging men naar café Knijn in Opmeer, thans Loek, waar de junioren onder het toneel, ofwel onder de grond, werden verstopt. Dirk Jonker en Co Klaver haalden ze eronder vandaan, Piet Mooij was de laatste en hij moest doen alsof hij door een enorm hard schot werd verdoofd. Piet moest zeggen: 'zat ie?', waarna hij neerviel en Co Klaver hem moest opvangen. Dit opvangen gebeurde niet zodat Piet met zijn hoofd op de grond kwam.

Junioren ledenlijst: 1936/37

- Theo Van Diepen Janzn, van de Raphaelhoeve.
- Thaam Dam, zoon van pluimveehandelaar Henk Dam.
- C Groot Jzn, Hanneszn, die eerst op Herenweg 44 boerde.

- Theo Groot Cz, Ceeszn die aan de Pade boerde.
- Arie Groot Jz Hanneszn; later kapper te Wervershoof.

- Arie Groot Cz, zoon van Cees Groot.

- Jan Jonker Keeszn.

- Wim Jonker, Janzn, broer van Dirk.

-  Simon Luiken, van Piet Luiken de timmerman die aan de Boekel een zaak had; buren van Pijcke.

- Dirk Mulder, broer van Jaap en Klaas Mulder, zonen van Piet Mulder de veehandelaar.

- Charles Pijcke, werkte later voor Henk Appel in Opmeer.

-  Dirk Roodt, zoon van Tienus Roodt de kolenboer, boerenknecht bij Piet Donker Sr.

- Gert Ursem, zoon van Klaas de timmerman uit Opmeer.

- Cor Ursem, zoon van de postbode uit Opmeer.

- Dirk Ursem, zoon van Klaas Ursem van Herenweg 98.

- Piet Stam, zoon van timmerman Stam uit Opmeer.

- Niek Hoogland, zoon van de kruidenier aan de Koninginneweg in Opmeer.

De junioren droegen een zwarte broek en een groen shirt met een afbeelding van een Stormvogel erop. Verder begonnen ze met leren voetbalschoenen compleet met stalen neuzen en leren noppen die met een spijker aan de zolen bevestigd waren. Ze moesten volgens Pijcke wel regelmatig onder de leest omdat anders de spijkers eruit staken. De schoenen werden gekocht via de schoenmaker in het dorp of bij Wim Op 't Land uit Hoorn die bovendien nog scheidsrechter was. Als Op 't Land tegen iemand floot was een bekende grap: 'denk erom of ik koop geen schoenen meer bij je hoor' De bal was gemaakt van leren vlakken die met een veter aan elkaar waren geknoopt. Deze knoop stak buiten de bal, wat pijnlijk kon zijn met koppen. Diverse voetballers droegen daarom een zakdoek om hun hoofd. Eens kreeg Pijcke die knoop in zijn oog, waarna hij naar de oogarts moest.

De KNVB en het einde van Stormvogels

In 1940 vond op last van de Duitse bezetter een fusie plaats tussen de neutrale KNVB en de katholieke Bond. De laatste bestond uit de DHVB en de IVCB, waar de hogere clubs zoals West Frisia en Volendam voetbalden. Aanvankelijk dachten we dat Stormvogels van naam veranderde omdat in de KNVB al een vereniging met de naam Stormvogels speelde, afkomstig uit IJmuiden. Dit klopt echter niet want uit de notulen blijkt dat Stormvogels haar naam op 26 april 1938 veranderde in het door meester Wegdam voorgestelde Grasshoppers. De reden van de naamsverandering is ons onduidelijk.

De nieuwe indeling betekende in de praktijk niet zoveel aangezien men tegen dezelfde clubs bleef spelen. Wel veranderde de spelregels omdat die van de DHVB anders waren dan die van de KNVB. Bij de DHVB mocht je de keeper niet hinderen en mocht de keeper de bal binnen het strafschopgebied van een speler terugkrijgen om de bal vervolgens uit zijn hand weg te schieten. De keeper mocht de bal altijd uit de hand schieten, ook als hij ermee gelopen had. Dat mocht niet meer. Het spel was volgens Pijcke sportiever dan nu. Wel werd er steviger gespeeld. Zo mocht je iemand 'afhouden', ofwel tussen de bal en de tegenstander lopen ook als je de bal niet speelde. Kaarten bestonden nog niet en er werden weinig 'boekingen' uitgedeeld. Toch gebeurde het een enkele keer dat er een speler werd opgeschreven. Z'n zaak kwam dan voor het Bondsbureau in Zaandam, die de speler in kwestie om uitleg vroeg. Twee van deze brieven zijn bewaard gebleven, gericht aan H. Weyer en D. Groot beiden woonachtig aan de Kerklaan (nu Burgemeester Hoogenboomlaan) in Hoogwoud. Bij nader onderzoek blijkt deze D. Groot woonachtig op nr 14 en spelende in het derde niemand anders te zijn dan onze ome Dirk. De betreffende spelers moest een brief met uitleg schrijven. Ook Dirk Mulder had het regelmatig aan de stok met de scheidsrechter. Hij vroeg dan aan Wegdam om een brief te schrijven want dat lag Dirk helemaal niet.

   

 

 

 

De gouden lichting naar de 4de klasse KNVB

De lichting junioren van Piet Mooij en Charles Pijcke werd het eerste jaar meteen kampioen. Ze mochten tegen Volendam spelen, waar ze een stevige nederlaag opliepen. De goede voetballers van deze lichting waren verder Wim Jonker, Dirk Roodt, Dirk Ursem, Cees Schilder en Gert Ursem Jbzn. Lange Jan Groot was iets ouder en kwam omstreeks 1935 in het eerste. Pijcke volgde hem in 1937, op zijn zestiende. De Tweede Wereldoorlog dreigde en diverse oudere spelers, waaronder Simon Groot van Herenweg 100, werden onder de wapenen geroepen. Zo kwam er plaats voor de jeugd. Maarten Hoogland speelde rechtsback en was al wat ouder (geb. 28 mei 1905) en zei tegen Pijcke: jij bent jong, ga maar half en hou ze een beetje bezig. Dirk Mulder en Cees Schilder kregen op 15 september 1938 dispensatie om in de senioren te gaan spelen (waarschijnlijk in het eerste).

Achterste rij v.l.n.r. Dirk Jonker, Kees Ursem, Dirk Roodt,

Arie Groot, Jaap Mulder, Wim Jonker, Piet Hooyboer.

Middenrij v.l.n.r. Piet Mooij, Jan Groot, Dirk Mulder.

Voorste rij v.l.n.r. Cees Schilder, Joop Groot en Dirk Ursem.

In het seizoen 1943 /44 kwam Piet Mooij in het eerste, als rechtshalf. Hij verving Piet Stam uit Opmeer die in Duitsland te werk was gesteld. Een nieuwkomer was ook Jan Kuijpers uit de Weere. Hij kwam dat seizoen naar Grasshoppers omdat DWB (of WFC) net was opgeheven. De eerste wedstrijd speelde hij in het tweede tegen VCL, op hun terrein aan de Westerboekelweg. Jan was de ontdekking van het seizoen en werd de volgende wedstrijd meteen in het eerste opgesteld als midvoor.

Grasshoppers begon in de 1^ste klasse afdeling van de KNVB en eindigde in het seizoen 1943/44 bovenaan. Concurrent was Sint George uit Spierdijk. De mannen van St George werden tijdens de wedstrijd tegen Grasshoppers met bloemen onthaald maar Grasshoppers won de wedstrijd en de titel. Spelers waren onder andere Joop Groot op doel, Dirk Ursem linksback, Cees Schilder, Adriaan Wegdam rechtsbuiten, Dirk Roodt half, Wim Jonker linksbuiten en Charles Pijcke linksbinnen. Met twee andere kampioenen werd gestreden om promotie naar de 4de klasse.

Staand v.l.n.r. Adriaan Wegdam, Charles Pijcke, Jan

Kuijpers, Dirk Mulder en Wim Jonker, Knielend v.l.n.r. Dirk

Ursem, Piet Mooij, Jan Groot, Joop Groot, Henk Hooglucht

en Simon Groot. Foto uit 1944, genomen in Spierdijk.

Grasshoppers versloeg DVO uit Medemblik met 3-1 en speelde verder tegen Twisk. De promotie was een feit. De oorlog eiste haar tol en in 1944 waren de omstandigheden zodanig verslechterd dat men besloot de boel stil te leggen en werd het seizoen 1944/45 niet gevoetbald.

Trainer Hartland

Na de oorlog begon Grasshoppers in september 1945 weer te voetballen. Het niveau van het spel in de KNVB was hoger dan van de afdeling en men eindigde in de middenmoot. In 1946 werd Grasshoppers ingedeeld in de vierde klasse KNVB. Het eerste elftal had tot de strenge winter van 1946/47 geen trainer. Desondanks eindigde de eerste wedstrijd na deze winter tegen BKC uit Breezand in 1-1. Het ongeoefende Grasshoppers voetbalde een behoorlijke partij en de tegenstander kon volgens Piet Mooij nauwelijks geloven dat ze niet trainden. Diverse leden vroegen aan het bestuur om een trainer waarna de elftalcommissie bestaande uit Dirk Jonker, Klaas Hoogland en Niek Hooyboer op zoek ging. Men kwam terecht bij Hartland uit Alkmaar. Hij was vroeger een goede voetballer die bij Alcmaria Victrix had gespeeld en zelfs reserve had gestaan bij het Nederlands elftal. Hartland bracht volgens Piet Mooij het elftal techniek, tactiek en conditie bij. Hij was bovendien een man met een natuurlijk gezag. Hartland zou Grasshoppers kampioen maken.

Trainer Hartland

Er werd eenmaal in de week getraind, op woensdag. Men deed dan oefeningen zoals hink stap sprong, etc, Op donkere winteravonden trainde men op de kolfbaan in café het Huis van Egmond, waar Jan Kreuk kastelein was. Men begon de training altijd met een rondje langs Opmeer en Spanbroek. De conditie was daarom uitstekend en Grasshoppers won de wedstrijd vaak in het laatste kwartier. Na de training bracht Piet Mooij Hartland vaak op de motor naar het treinstation te Obdam of zelfs naar Alkmaar, ook de naast het voetbalveld wonende Joh. Mooij bracht Hartland vaak weg.

Onder Hartland kwam Pijcke in het doel terecht. Hij kreeg last van zijn enkel en zei wel te willen keepen. We zullen eens zien' zei Hartland. Hartland kwam met de bus van 17.00 uur en nam voor de training Pijcke stevig onderhanden. Deze kon geen poot meer verzetten maar keepen kon hij wel. Hij begon in het tweede dat in december 1947 uit de volgende spelers bestond: achter Jan Koenis en Klaas Ursem; midden Jan Rood, Jan Jonker en Kees de Haan; voor Nick Hoogland, Jan Kreuk, Kees Groot, G. Ursem en Antoon Jonker.

 

Het eerste kampioensjaar in de KNVB 1947/48
VVW uit Wervershoof was een belangrijke concurrent. Eerst speelde men uit op 6 maart 1948. Charles Pijcke verving Joop Groot als doelman terwijl Gert Ursem Jbzn de vervanger was van Dirk Mulder. Grasshoppers verloor met 2-1 maar in Van Lage Hoek tot Gouwe staat 'men kwam welgemoed in Hoogwoud terug met het idee dat men goed partij had gegeven’. Eén doelpunt kwam omdat de verdediging van Grasshoppers bleef staan na een fluitsignaal die uit het publiek afkomstig was'.

Op 14 maart kwam VVW naar Hoogwoud. VVW kon bij winst kampioen worden. Er werden 1.100 kaarten verkocht en 300 kinderkaartjes, tezamen met degene die vrij entree hadden zo'n 1.500 bezoekers. Bij Grasshoppers had Joop Groot zijn plaats in doel weer ingenomen maar speelde Cees Schilder niet mee wegens een blessure aan zijn been. VVW begon sterk en een hoge bal voor doel wordt door Joop Groot weggeslagen, precies voor de voeten van Dirk Ursem die de bal in eigen doel schiet. In de rust was het 0-2. VVW liet duiven los om het thuisfront op de hoogte te stellen. In de rust hield trainer Hartland een donderpreek: We wilden de bal wel opvreten. aldus Piet Mooij. Ook werd de opstelling veranderd. Piet ging laatste man spelen en Dirk Ursem en Jan Groot gingen naar voren. Volgens de overlevering ging Dirk Ursem als midvoor zo tekeer dat anderen konden scoren. Na tien minuten in de tweede helft scoort Jaap Mulder 1-2 en na een handsbal van een speler van VVW maakt Lange Jan Groot via een penalty 2-2. Vlak voor tijd scoorde Jan Groot nogmaals met een snel genomen, keiharde vrije trap zodat het 3-2 was. De trainer van VVW suggereerde dat de scheidsrechter was omgekocht met boter en kaas.

Na de wedstrijd werd bij Joop Breed een borrel gedronken op de goede afloop. Het was echter in de vastentijd en op de zondagnamiddag werd de lijdens meditatie gehouden. Diverse spelers van het eerste zaten op het koor maar waren de kerk helemaal vergeten. Voorzitter Wegdam moest ze toen bij Breed ophalen. Het was niet verwonderlijk dat diverse zangers niet nuchter op het koor stonden.

Aan het einde van de competitie waande VVW zich kampioen, omdat ze drie punten voorstonden. Grasshoppers protesteerde echter bij de KNVB omdat Wim Jonker volgens hen de laatste twee wedstrijden ten onrechte geschorst was. De schorsing gebeurde naar aanleiding van een wedstrijd in Nieuwe Niedorp die met 1-0 verloren werd. In de tweede helft ontstond een scrimmage bij het vijandelijke doel. Volgens Piet Mooij was de bal mogelijk uit maar belandde uiteindelijk wel in het vijandelijke doel waarna een Nierupper de scheidsrechter aanviel. Wim Jonker zou vervolgens de tegenstander trappen en werd geschorst.

De zaak kwam voor in Haarlem waar Jonker tezamen met voorzitter Wegdam en aanvoerder Jan Groot heen ging. Piet Mooij chauffeerde. Wegdam en Groot deden een woordje waarna Jonker werd vrijgesproken en Grasshoppers de betreffende twee wedstrijden kon overspelen. Grasshoppers speelde gelijk tegen R.K. AFC uit Alkmaar maar won van Vrone met 5-1. Met deze drie punten stond men gelijk met VVW waardoor een beslissingswedstrijd noodzakelijk was.

De wedstrijd tegen VVW

Deze wedstrijd werd op 2 mei 1948 in Hoorn gespeeld, op het terrein van Always Forward en met Leo Horn als scheidsrechter. Voorzitter Wegdam ging niet mee. Hij kon de spanning niet aan. De spelers gingen erheen met de bus van Slijkerman uit ’t Veld.

 Dat was gewoon een vrachtauto met banken erin. Toen ze bij het Keern kwamen, was het opvallend druk. Gert Ursem vroeg zich af wat al die mensen daar deden. Later bleek dat velen naar hun wedstrijd kwamen kijken. Er zaten zeker 4.000 mensen op de tribune. Dat hadden de spelers helemaal niet verwacht. Toen Piet Mooij het veld opliep kreeg hij zijn benen bijna niet meer vooruit van de zenuwen. 'Later wende je eraan en vond je het mooi als er veel publiek kwam' Na twintig minuten schoot keeper Pijcke de bal naar Dirk Mulder die na een solo 1-0 scoorde. Na de rust was VVW sterker maar Grasshoppers kon de voorsprong handhaven. Iedereen was uitzinnig en aanvoerder Jan Groot werd op de schouders gehesen. 's Avonds werd bij café Kreuk een borrel gedronken.

Als kampioen promoveerde je niet automatisch, daar waren promotiewedstrijden voor. Op 9 mei speelde Grasshoppers tegen SRC. Grasshoppers probeerde tevergeefs het technisch betere spel van SRC af te breken en verloor met 1-0. Tegen De Germaan uit Amsterdam werd met 3-0 verloren en tegen SRC met 1-2. Zelfs de Schager courant schreef dat het net zo goed andersom had kunnen zijn. Thuis won men met 8-0 van De Germaan.

Het tweede kampioensjaar 1948/49

Het seizoen begon met de terugkeer van Jan Kuijpers uit Nederlands Indië, waar hij tussen juni 1945 en augustus 1948 had gezeten. Jan bezette meteen weer zijn oude midvoorplaats. Opvallend is dat hij nauwelijks trainde omdat hij in Amsterdam ging werken. In de competitie was er winst met 4-1 tegen VVW maar tegen de concurrenten Sporters en St George werd verloren. Daarna volgde een indrukwekkende reeks overwinningen: de Rijp 3-6; Andijk 5-0; Sporters 6-1 en Oudesluis 4-1. Op een 2-1 nederlaag tegen VVW volgden overwinningen met 5-1 tegen Sijbekarspel en 4-0 tegen St George. Grasshoppers werd kampioen met een punt voorsprong op VVW. Dit werd gevierd met een avond bij Jan Kreuk waar de gebroeders Schermer musiceerden.

Tijdens promotiewedstrijden speelde Grasshoppers 1-1 tegen BKC maar tegen Succes werd met 3-1 verloren. Omdat keeper Charles Pijcke van het dak was gevallen en Joop Groot nog steeds niet fit was, kwam Dirk Mulder in doel terecht. Gert Ursem Klaaszoon maakte zijn entree. Tegen Randers werd met 3-1 gewonnen door doelpunten van Wim Jonker en Jan Kuijpers. BKC werd met 6-2 ingemaakt door drie doelpunten van Wim Jonker, twee van Jan Groot en een van Jan Kuijpers. De wedstrijd tegen Succes was beslissend. Grasshoppers moest winnen maar helaas waren Jan Groot en Jaap Mulder geblesseerd. Ze werden vervangen door Jan Knijn (bijnaam Abe) van veehouder Klaas Knijn en door Cees Groot, een broer van Lange Jan. Het werd 1-1 en Grasshoppers promoveerde niet.

Achterste rij v.l.n.r. Jooop Mooij, Gerard Breed, Piet Ursem, 

Suit Mooij, Emiel van Hees, Marinus Rood.

Midden v.l.n.r. Joop Rood, Huub Breed.

Voorste rij v.l.n.r. Jan van Diepen, Piet Bosman, Jaap Koenis en

Wies Maas.

Voetbal op een hoogpeil

Het voetbal in Hoogwoud stond op een hoog peil. Op 19 juni 1949 speelde in Sijbekarspel het Amsterdamse DWS tegen een Westfries elftal met daarin Wim Jonker als linksbuiten en Dirk Roodt als rechtsback. De wedstrijd eindigde in 1-1 maar viel tegen. Ook de jeugd deed het goed. In juni 1949 speelde Piet Schilder, van de Gouwe, vier wedstrijden in het Noord-Hollands junioren team waar hij toonde een goede speler te zijn, Meester Wegdam schreef in van Lage Hoek tot Gouw zelfs: 'Misschien biedt Italië hem aan naar 't Zuiden te komen. En daar is aan te verdienen. Lees maar eens wat Lenstra en Wilkes wordt geboden.'

 

Het schoolteam van Hoogwoud onder leiding van meester Potter nam deel aan een schoolvoetbaltoernooi in 't district Hoorn. Dit schoolteam nam deal als Grasshoppers. In een vierdaags toernooi tijdens de paasvakantie werd alle dagen gewonnen zodat dit team kampioen werd van het district Hoorn. In het district Den Helder was Callantsoog kampioen geworden. Pinksterzaterdag moesten de twee kampioenen laten zien wie de sterkste was. Meester Potters schutters schoten twee keer raak, waar Callantsoog niet tot scoren wist te komen. Schoolteam Grasshoppers werd kampioen.

Dirk Ruiter

Dirk Ruiter speelde jarenlang bij Hollandia uit Hoorn. Hollandia kwam uit in de eerste klasse en speelde daar o.a. tegen Volendam en Ajax. Dirk stapte voor het seizoen 1949/50 over naar Grasshoppers. Dit hield de gemoederen op het dorp bezig. Het was namelijk een overgang vergelijkbaar als zou Johan Cruyff zijn overgestapt van Ajax naar Hollandia (in de huidige tijd). Grasshoppers kreeg er een zeer goede voetballer bij. Daarnaast was Dirk Ruiter de eerste niet katholiek die bij Grasshoppers kwam voetballen. Gelukkig waren zijn prestaties belangrijker dan van welk geloof men was.

Het derde kampioensjaar 1949/50

Het seizoen begon met vijf winstpartijen. In de bekerwedstrijd tegen Purmerend op 20 november 1949 stonden Klaas en Gert Ursem back terwijl Piet Schilder debuteerde. Er werd met 4-2 gewonnen. Grasshoppers werd dat seizoen gemakkelijk kampioen. De accommodatie van de vereniging hield nog steeds niet over. De paardenstal van de kerkherberg werd verlaten en men verkleedde zich voortaan in twee spoorwegwagons die aan de rand van het schoolplein werden geplaatst. In 1950 werd een stenen kleedlokaal gebouwd van 7 bij 3,5 meter.

Achterste rij v.l.n.r. Trainer Hartland, Gert Ursem,

Dirk Roodt, Jan Groot, Dirk Mulder,

Dirk Ursem en Gert Ursem.

Voorste rij v.l.n.r. Piet Schilder, Dirk Ruiter, Jan Kuijpers,

Jaap Mulder en Wim Jonker.

In de promotiewedstrijden begon Grasshoppers slecht met 5-4 verlies tegen Beverwijk en 2-0 tegen R.K. AFC. Tegen SRC werd tweemaal gewonnen terwijl ook de thuiswedstrijd tegen R.K. AFC met 2-1 werd gewonnen, voor 2.000 bezoekers. In de rust stond men volgens Jan Kuijpers nog achter maar Joop Breed kwam de kleedkamer binnen en zei dat een cognackie de spelers goed zou doen. Met goed resultaat dus. De beslissende wedstrijd tegen Beverwijk werd echter verloren met 3-2. In de rust stond men voor en Joop zei dat een cognackie nu niet nodig was. Grasshoppers verloor en men promoveerde wederom niet.

Supporters

Stormvogels kende al in de jaren dertig een kleine schare trouwe vrouwelijke supporters. Zo gingen Ant Groot, Gré en Annie Wegdam, Annie Ursem en Trien de Haan bij thuiswedstrijden vaak kijken. Ook Marie Koenis van de het Noordeinde die bij kapper Freek Bosman werkte, hoorde bij de groep. Zij trouwde later met Charles Pijcke. Ant Groot ging vanaf haar vijftiende, omstreeks 1935, op klompen naar de wedstrijd toe. Broer Gert was een vriend van Jan en Adriaan Wegdam die beide in het eerste speelden. Ook in Opmeer was er aanhang. Piet Mooij herinnerde zich een kampioenswedstrijd in de jaren dertig in Hoogkarspel waar hij met zijn vader en ome Joh. Mooij heen reed. Dirk Hoogland maakte het laatste doelpunt, 3-1.

Na de oorlog nam het aantal supporters toe en kwamen bij thuiswedstrijden gemiddeld wel 350 tot 1.000 man kijken. Zelfs vanuit Spanbroek kwam men kijken. Op het veld was er nauwelijks plaats voor al die mensen. Het veld liep aan de Opmeerder kant vlak langs de sloot zodat daar maar plaats was voor slechts een rij toeschouwers. Er werd daarom een plank over de sloot gelegd zodat men op het dijkje van boer Glas kon staan. In het eerste jaar na de oorlog ging men niet met een bus naar uitwedstrijden maar met een veewagen van de firma Wever. Het hele elftal en de supporters stonden dan op elkaar gepakt in de vrachtwagen die met een dek was afgesloten. Men moest wel stil zijn in de wagen, want eigenlijk mocht dit niet. Later ging men met de bus van Slijkerman uit 't Veld.

Een nieuwe generatie

Piet Ursem debuteerde in de zomer van 1952 op 16-jarige leeftijd in het eerste van Grasshoppers tijdens een Nederlagen Toernooi. De ploeg die Grasshoppers de grootste nederlaag toebracht was winnaar. Piet debuteerde tegen Always Forward als rechtsbuiten. Hij maakte al na vijf minuten een doelpunt uit een schot dat eigenlijk als voorzet was bedoeld. Na een paar wedstrijden werd Piet rechtsbinnen en halverwege dat seizoen kwam hij op de midvoorplaats terecht waar hij bijna veertien jaar zou spelen. Het waren eerst zeven vette jaren waarin Grasshoppers altijd bovenin speelde en daarna zeven magere jaren waarin men geregeld tegen degradatie vocht. Piet brak in 1955 zijn been maar hij herstelde weer mede omdat trainer Hartland hem regelmatig masseerde.

Het eerste jaar speelde Piet met zijn vier broers. Dirk stopte al snel omdat hij aan de Langereis met een boerenbedrijf begon en het risico van een blessure niet wou nemen. Gert speelde half evenals broer Klaas terwijl broer Cees in de voorhoede speelde. Vader Klaas was echter anti-voetbal omdat het melken er wel eens bij inschoot vooral bij een uitwedstrijd. Op een keer was hij hierover zo verschrikkelijk kwaad dat hij naar voorzitter Wegdam ging en al zijn zoons van de voetbal afhaalde. Wegdam en Dirk Jonker gingen snel naar vader Ursem om de zaak uit te praten. De vijf broers konden weer voetballen.

Dit eerste elftal was volgens Piet Ursem een 'broertjeselftal' met de broers Dirk en Jaap Mulder; Huub en Gerard Breed; Piet en Jan Schilder; Joop en Suit Mooij; Gert en Piet Ursem. In het doel stond Dirk Mulder. Hij was aanvoerder en iemand met gezag. Spil Jan Groot speelde nog steeds. Bij een thuiswedstrijd testte hij volgens Piet Ursem zijn vorm door met de punt van zijn schoen tegen het plafond van de spoorwagon te tikken. Jan praatte veel in de wedstrijd. Een keer was de scheidsrechter het zat en zei hem zijn mond te houden. Jan speelde meteen de slechtste wedstrijd uit zijn carrière. Jan stopte toen hij tegen Oudesluis zijn knie verdraaide. Na het vertrek van Jan Groot verkaste Jaap Mulder van linksbinnen naar de laatste man positie. Ook dat ging hem goed af. Huub Breed van slager Gert Breed (Die had zijn slagerij, en woonhuis, op de plaats waar later Bijwaard zijn slagerij had en tegenwoordig nog steeds woont) nam de linksbinnen positie over van Jaap Mulder. Half waren Gerrit Ursem Jbzn en Jan Schilder. Cees de Boer begon als linksbuiten en had al in het juniorenteam van Noord-Holland gespeeld. Later speelde hij linksback en kwam Suit Mooij op de linksbuitenpositie. Piet Schilder speelde eerst midvoor, maar met de komst van Piet Ursem ging hij rechtsbuiten spelen. Piet Schilder was volgens Piet Ursem de beste voetballer die Grasshoppers heeft gehad. Hij was snel, passeerde gemakkelijk, kapte tegenstanders uit en was een goede kopper die met zijn hoofd vele doelpunten maakte. Volgens Piet Schilder was het geheim van koppen dat je een seconde eerder moest springen dan je tegenstander. Grasshoppers verkleedde zich nog steeds in een spoorwagon. Achter een betonnen muur was een goot met een paar kranen geplaatst. De mannen van Grasshoppers hielden tijdens het wassen hun onderbroek aan, terwiji de spelers van Succes in hun blote kont rondliepen. Bij de uitwedstrijden tegen Succes moest men gezamenlijk douchen en vlagger Kees Bakker wilde daarom eigenlijk niet dat de jonge spelers van Grasshoppers tegen Succes opgesteld werden. Het gebeurde trouwens wel. In de notulen staat dat in 1960 een nieuw stenen gebouw gereed kwam. Afie Hooyboer verzorgde al in 1957 de shirts en de voetbal, Reindert Pelt verzorgde het terrein en Niek Hooyboer de spelers.

Piet Ursem hield van een borrel en dat pakte soms goed uit en soms niet. Bij belangrijke wedstrijden hield men een bespreking bij Dirk Jonker, die ook als doel had om de spelers uit de kroeg te houden. Een keer speelde Grasshoppers uit tegen Monnickendam. Piet ging eerst zondagochtend samen met Theo Groenewoud naar een bruiloft in Volendam van een vroegere onderduiker van Ursem. Op de receptie na de vroegmis zat Piet nog aan de fris, maar daarna ging men op bezoek bij een zwager van Groenewoud die helemaal geen fris in huis had. Noodgedwongen dronk Piet diverse borrels en fietste toen naar Monnickendam waar Trainer Hartland in de gaten had dat Piet niet meer helemaal nuchter was. 'Wat gaan we doen' vroeg hij aan Piet. Deze wilde wel voetballen en werd rechtsbuiten gezet tegenover een dikke linksback. Deze bleek ook een borrel op te hebben en ze kwamen overeen om het mekaar niet lastig te maken. Piet slaagde er echter toch in om de back eruit te lopen en te scoren. 'Dat doen we niet meer he, anders haal ik je onderuit' Bij een 2-1 achterstand mocht Grasshoppers een penalty nemen. Jan Schilder ging al klaar staan maar Piet zei 'ik neem hem wel' Piet keek heel erg naar de linkerkant, maar schopte in de grond zodat de bal er aan de rechterkant net in huppelde. Bij uitwedstrijden ging men met de bus van Kees Slijkerman uit 't Veld. Eerst betaalde alleen de passagiers maar later ook de spelers. Niek Hooyboer haalde het geld op die het zonder te tellen aan Kees gaf. Na afloop dronken de spelers een borrel, eerst bij Joop Breed in de Witte Valk en vanaf 1957 bij Jan en Ant Ligthart-Groot die het Huis van Egmond hadden overgenomen. Bij Joop Breed kon je altijd geld lenen. Men kaartte veel (21-en) of men biljartte, waarbij je moest afschrijven.

Voorzitter en trainer

Wegdam werd in 1954 niet meer herkozen als voorzitter. De algemene verwachting was dat Wegdam tijdens de jaarlijkse bestuursvergadering gewoon zou worden herkozen. Dit gebeurde echter niet. Hoofdmeester Potter werd gekozen als nieuwe voorzitter. Hetzelfde gebeurde in zijn functie als dirigent van het zangkoor Sint Cecilia, waarvoor Wegdam nota bene nooit naar uitwedstrijden ging. Men had tegen hem behoren te zeggen dat het tijd werd voor een jongere kracht, maar men durfde dat niet aan. Wegdam was onterecht beschadigd geraakt. Trainer Hartland bleef een man met gezag. Hij was helder en kon spelers op een 'nette maar stoute' manier op scherp zetten. Hartland trainde ook SEW. Tijdens een seizoen eindigde SEW bovenaan en Grasshoppers als tweede. Men trainde eerst een keer per week en later twee keer, ook op dinsdag en donderdag. Men volgde hierbij andere clubs. In de winter trainde men eerst nog bij Jan Kreuk, waar met een zware kolfbal zitvoetbal werd gespeeld. Bij een rondje hardlopen om de Gouwe volgde Hartland op de fiets. Later koos men voor het in 1953 gebouwde Dorpshuis. Het was het eerste klussie van Piet Ursem die toen voor de firma Hogerwerf uit Ursem werkte. De laatste jaren was het gezag van Hartland echter tanende. Het bestuur klaagde over een tegenvallend trainingsbezoek en stelde in het seizoen 1962/63 een nieuwe trainer aan, de heer De Rooij uit Hoorn.

Foto genomen tijdens het 25jarig bestaan in 1955.

1 Kees Potter, 2 Siem Koenis, 3 Jan Jonker, 4 Kees Koenis, 5 Nico Ursem, 6 Anton Kamps, 7 Simon van Duin, 
8 Theo Bakker, 9 Jan de Jong, 10 nb, 11 Wim Luiken, 12 Huub Breed, 13 Dirk Koenis, 14 Joop Mooij, 
15 Koopman, 16 Gerard Bosman,17 Jan Groot Kz, 18 Gerd Knijn, 19 Piet Mooij, 20 Theo Vrien, 21 Joh Maas, 
22 Henk Niele, 23 Gerad Visser, 24 Kees Mooij,25 Wil Delissen, 26 Jaap Koenis, 27 Anton Groot, 
28 Kees Wever, 29 Theo Breed, 30 Jaap de Jong, 31 Henk Kamps,32 Frans Pelt, 33 Gerard Bosman, 
34 Jan Vriend, 35 Jaap Ursem, 36 Pe Schilder, 37 Keesw Ursem, 38 Gerrit Ursem, 
39 Nico Kreuk, 40 Kees de Boer, 41 Jac Groenewoud, 42 Jaap Dam Dz, 43 Gert Ursem, 
44 Cor Pelt, 45 Piet Schilder,46 Martien Niele, 47 Jaap Mulder, 48 Johan Kamps, 
49 Suit Mooij, 50 Kees de Haan, 51 Jan Mooij, 52 Piet Ursem,53 Jan Schilder, 
54 Piet Vriend, 55 Kees Bakker, 56 Piet Hoooyboer, 57 Jan Groot, 58 Cees Schilder, 
59 Dirk Mulder,60 Simon Groot, 61 Jan Kuijpers, 62 Henk Hoogland, 63 Joop Breed, 
64 Jan de Boer, 65 Jan Ursem, 66 Jan Potter,67 Gerard Wegdam, 68 Dirk Jonker, 
69 Klaas Schilder, 70 Rein Pelt, 71 Theo Groot, 72 Jaap Boots, 73 Arie Groot Fz,
74 Willem van Duin, 75 Gerad Vriend, 76 Nico Groot, 77 Martien de Boer, 78 Theo Kreuk, 
79 Kees Groot Jz, 80 Piet Boots,81 Jan Boots, 82 Piet Bakker,83 Martien Hoogland, 
84 Jan Klaver Jz, 85 Gerard van Duin, 86 Jan van Duin,87 Theo van Duin, 88 Marius Rood.

 

De magere Jaren

Vanaf 1961/62 begonnen de magere jaren voor Grasshoppers. De goede spelers waren gestopt, trainer Hartland vertrok en de nieuwe lichting was minder dan de oude. De Rooij trainde een of twee jaar maar hij beviel niet. Een nieuwkomer als voetballer was Ad Laan. Hij bezocht de middelbare school in Oudenbosch en ging daarna in dienst. Hij keerde in augustus 1961 terug naar Opmeer en kwam in het tweede terecht, waar hij een oefenwedstrijd speelde waaraan verder Piet Ursem, Suit Mooij en Jack Groenewoud meededen. Na nog een wedstrijd in het 2de kwam hij terecht in het eerste. Ad was in militaire dienst een andere stijl gewend. Hier was het ruwer, vooral Hollandia T had vierkante spelers die je zo onderuit schopten. In Grootebroek bij Zouaven speelden lichtvoetige voetballers zoals Cees de Boer, de vader van Frank en Ronald de Boer, die ongrijpbaar was.

Het elftal van Grasshoppers bestond vooral uit jonge spelers en alleen Piet Ursem behoorde nog tot de generatie van de jaren vijftig. Ad speelde linksbinnen, Suit Mooij linksbuiten, Simon van Duin midvoor, Jan Rood rechtsbuiten, Jaap, Arie en Nico Groot rechtsvoor of half, Theo Kreuk half, Gerard Bosman laatste man en Gerard Vriend en Pelt als back. Jaap Dam (bijnaam Nasser) of Jack Groenewoud stonden in doel. Theo Kreuk had een jubelschoen waarmee hij de bal vanuit stand over zijn schouder kon wippen. Theo trainde trouwens nooit. Arie Groot en Gerard Vriend waren gedreven spelers. Ze namen het je kwalijk als je niet doorspeelde wanneer de bal al over de lijn was geweest.

Grasshoppers moest regelmatig vechten tegen degradatie. Een degradatiewedstrijd speelde men tegen VZV op het terrein van Hollandia T in Tuitjenhorn. De toeschouwers stonden rijen dik. Ad Laan en Jan Rood scoorden elk een doelpunt zodat de wedstrijd met 2-1 gewonnen werd. Ad viel geblesseerd uit na een botsing met de keeper. Trainer De Rooij zei tijdens een wedstrijd elke keer tegen Jan Rood: 'Jan, langs de leeeinnnn blijven' Op een bepaald moment was Jan het meer dan zat en zei: 'hou je mond man, ik blijf niet langs de leeeinnn' Gerard van Duin was een goede dribbelaar en had gevoel voor humor. Een keer had het stevig geregend en stonden de plassen op het veld. Gerard schopte eerst in de plas de tegenstander nat om hem vervolgens te passeren. Ad kon goed overweg met Simon van Duin, maar verloor na diens vertrek zijn inspiratie en stond een paar jaar in het tweede om toch weer in het eerste terug te keren waar hij tot zijn dertigste voetbalde.

Het doel bij de school had daar een aparte uitstraling. Wanneer je na de rust naar dat doel voetbalde dan gaf dat wat extra's doordat aan die kant het meeste publiek stond. Kaarten werden verkocht in een houten hok dat aan het einde van het pad stond. Dirk Jonker en later Jan Kuijpers verkochten daar de kaarten. Er kwamen toen net zoveel toeschouwers als nu.

Het nieuwe veld

Op het oude veld liepen zeker tot 1963 nog schapen om het gras kort te houden. De uitwerpselen werden op zaterdag met de hand (meestal door de schooljeugd) verwijderd. In 1962 werd begonnen met de aanleg van het sportcomplex aan het Kerkepad. Dit was volgens een plan van burgemeester Breebaart. Iedereen werd ingeschakeld. Leden bouwden het nieuwe complex terwijl voorzitter Potter de schoolkinderen de bouwmaterialen van de Herenweg naar het complex liet brengen. Zij maakten dan gebruik van alles wat kon rijden. In 1964 werd het nieuwe gemeentelijke sportpark betrokken. Het nieuwe veld was minder gezellig dan het oude. De doelen stonden midden in het open land. De accommodatie was er eindelijk een op niveau. Op zondag 7 juli 1968 maakte burgemeester Breebaart tijdens het gemeentetoernooi de naam bekend: sportpark ’t Heem.

Op de voorgrond Anna Mooij-Poland.

Het eerste eindigde meestal in de middenmoot. Het elftal bestond uit 14/15 gelijkwaardige spelers. Hierbij hoorde sinds de herfst van 1966 ook de achttienjarige Paul Groot. Paul begon als linkshalf en leek in zijn spel op zijn oudere broer Arie, die een goed spelinzicht combineerde met fysieke inzet. Zijn broers Nico en Jaap waren sierlijker spelers. Op de training liepen de gebroeders Arie, Nico, Jaap en Paul Groot voorop bij het rondjes lopen. Ad Laan hield daar niet zo van en liet zich zakken en bleef dan een rondje in de bosjes staan. Hij moest het niet hebben van duurvermogen maar van zijn sprint. Grasshoppers speelde voor de beker een keer tegen Hollandia die in de eerste klasse uitkwam. Ze kwamen achter elkaar het veld op en stelden zich aan het publiek voor. Ze dachten dat ze zouden winnen maar ze verloren met 3-1 door twee doelpunten van Ad Laan en een van Jan Rood. Ad werd door het NHD tot sportman van het weekend gekozen.

Wim Luiken


Jan Pelt

Bestuurlijke wisseling van de wacht

Tijdens de jaarvergadering op 18 augustus 1966 trad meester Potter af als voorzitter en stelde zich niet herkiesbaar. Als nieuwe voorzitter werd gekozen de heer Wim Luiken, de toenmalig beheerder van het postkantoor van Hoogwoud. Staande de vergadering werd de scheidende voorzitter bij monde van Dirk Jonker veel dank gebracht en als dank van waardering bood hij namens de vereniging een zilveren sigaretten koker aan. Daarnaast meende Dirk Jonker als 'tolk van de gehele vergadering' op te treden door meester Potter te benoemen tot Ere voorzitter van Grasshoppers als dank voor zijn inzet en 12 jarig voorzitterschap.

In 1970 werd echter opnieuw een beroep op hem gedaan. Voorzitter Wim Luiken gaf aan het einde van zijn ambtsperiode te kennen zich niet meer herkiesbaar te stellen omdat hij vond dat hij zich niet meer voor 100% voor de vereniging kon inzetten. Dit werd zeer betreurd maar zijn beslissing stond vast. Gevraagd werd aan meester Potter om de voorzittershamer weer op te nemen en na lang aarzelen stemde hij toe voor de periode van één jaar. Uiteindelijk werden dit er toch weer twee. Hij werd opgevolgd door veehandelaar en oud eerste elftal speler Jaap Mulder.

In 1967 trad Dirk Jonker af als penningmeester. Hij was lid van het eerste uur en penningmeester van de vereniging sinds 1938. Jan Pelt, toenmalig secretaris, schrijft hierover: 'En dan een minder mooi geluid. Bij een der laatst gehouden bestuursvergaderingen deelde onze penningmeester mede zich niet beschikbaar meer te stellen. Dit kon niet waar zijn. Grasshoppers zonder Dirk en Dirk zonder Grasshoppers. Maar na enig gepraat bleek het zuivere ernst te zijn en moesten we je besluit accepteren. Dirk kan dit hele schrift wel vol schrijven, we hebben jaren prettig samengewerkt en mede door je zuiver inzicht en goede raad mijn taak behoorlijk weten te verlichten. Daarvoor mijn welgemeende dank. Dank voor alles wat je voor Grasshoppers hebt gedaan en bent geweest' Dirk Jonker werd tijdens de vergadering benoemd tot ere lid. Jan Kuijpers werd vanuit het bestuur bereid gevonden de functie over te nemen.

Tijdens de jaarvergadering van 1968 trad Niek Hooijboer af als bestuurslid. Niek was lid van het eerste uur en had de functies bekleed van elftal commissielid, geleider en verzorger van het eerste elftal en bestuurslid. Hij werd benoemd tot lid van verdienste der vereniging.

Erelid Dirk Jonker

Jeugdbestuur

In de rondvraag van de jaarvergadering van 1966 had Co Besseling gevraagd om de oprichting van een jeugdcommissie. Uit het jaarverslag van 29 juni 1967 blijkt dat in dat seizoen een Jeugdbestuur in het leven is geroepen dat 'in alle opzichten aan hun verwachtingen heeft voldaan' Het jeugdbestuur organiseerde dit jaar voor het eerst de jeugddagen die bijzonder geslaagd zijn. Ko Rood en Co Besseling namen ook de jeugdtrainingen voor hun rekening.

Selectie

Tijdens de jaarvergadering van 1967 laat Dirk van de Haak van zich horen. Hij vindt het zeer gewenst een contactavond te organiseren met een 20 tal leden en daaruit een zogenaamde selectiegroep te formeren. Deze selectiegroep zou te maken krijgen met verplichte training en daaruit werd het eerste elftal samengesteld. Tot dan toe gebeurde dit nog door de jaarlijks gekozen elftalcommissie. Trainer was in 1967 dhr. Wit die geen inspraak had in de samenstelling van het eerste elftal omdat hij op zondagmiddag niet aanwezig kon zijn, doch slechts de trainingen verzorgde.

Dirk van de Haak. Ik doet .....

Al een aantal jaren was de wens naar voren was gebracht om een trainer te hebben die zowel de trainingen als ook de coaching op zondagmiddag verzorgde. Aangezien de heer Wit hierin niet kon voorzien werd zijn contract niet verlengd. De heer Rottier uit Den Helder werd in 1969 de eerste trainer die zowel training gaf, op dinsdag- en vrijdagavond, alsmede de begeleiding op zondag voor zijn rekening nam. Hierna werd de elftalcommissie opgeheven en vervangen door vaste geleiders voor de lagere elftallen die eens per maand samenkwamen om de diverse spelers te beoordelen. Het eerste en tweede elftal werd vanaf dit moment samengesteld door de trainer, het tweede ook met inspraak van de geleider. Om de kosten van de trainer te dragen werden acties overwogen zoals o.a. het plaatsen van reclameborden. Vanaf 1970 staan deze rond het veld van Grasshoppers.

Tijdens de jaarvergadering van 1969 bracht Jack Groenewoud naar voren dat hij de aanpak aangaande de verplichte training voor het eerste en tweede elftal wel erg professioneel vond. Trainer Rottier antwoordde hierop dat de leden dit toch op moeten kunnen brengen. Het bestuur stelt zich voor financiële offers, hier moeten de leden toch wat tegenover kunnen stellen.

Jeugdbestuur krijgt formele status

Op donderdag 2 april 1970 vergadert het bestuur over de wensen en ideeën omtrent de jeugd daar Ko Rood het jeugdsecretariaat heeft neergelegd. Piet Maas wordt gekozen tot voorzitter van het jeugdbestuur, Jan Biever neemt het jeugdsecretariaat op zich en Fred Bosman, Jan Ursem en Jaap Groot nemen zitting in het jeugdbestuur. In 1970 is de kantine onder leiding van Rene Bijman verbouwd en vergroot om te kunnen voldoen aan de eisen van de tijd en de groei van de vereniging. Het schilderwerk werd uitgevoerd onder leiding van Ton Jonker. In 1972 kon het bestuur melden dat door alle acties een nieuwe geiser met een onbeperkte capaciteit kon worden aangeschaft.

Weer een verjonging

Aan het begin van het seizoen 1970/71 liet de toenmalige trainer Rottier alle spelers en hun leeftijd oplezen. Hij verwijderde de dertigers uit het eerste, wat Ad Laan en Piet Limmen hun plaats kostte. Zij geloofden het wel maar Arie Groot vocht zich terug. Deze verjonging was de aanloop tot de derde
succesperiode van Grasshoppers.

Voor het seizoen 1971/72 werd het contract van Rottier niet verlengd en trainer Verschuur uit Castricum volgde hem op. Hij was door het bestuur aangenomen om het spelpeil op een hoger niveau te brengen alsmede de saamhorigheid. Blijkbaar had de gedwongen verjonging van trainer Rottier die verstoord. Verschuur was een trainer die tactiek en trucs bijbracht aan zijn selectie. Keeper Fred Bosman leerde hij bijvoorbeeld om bij een penalty voor de tegenpartij weg te !open uit zijn doel naar de cornervlag om zo de tegenstander uit zijn concentratie te brengen. Wanneer een bal uit was in de bosjes moest je de bal oppakken en minstens een tiental meters verder uit de bosjes komen en gelijk ingooien. Trainer Verschuur was een tegenstander van het opkomende zaalvoetbal voor zijn selectiespelers. Hij ging zelfs zo ver dat, in samenspraak met het bestuur, als iemand deelnam aan het zaalvoetbal hij werd uitgesloten voor de selectie. Dit trof met name Louis en Peter Schilder die in de zaal voetbalde bij Vesdo in Alkmaar.

In 1973 besloot Verschuur zijn contract met Grasshoppers niet te verlengen, hij ging naar vv Helder. Bij zijn afscheid op 31 mei 1973 kreeg Verschuur in het bijzijn van zijn vrouw een zilveren schaal aangeboden en zijn vrouw een bloemenmand. Ontroerd dankte dhr Verschuur voor deze waardering en bood uit erkentelijkheid voor de zeer prettige samenwerking die hij hier had mogen ondervinden een bedrag aan voor de aanschaf van een wedstrijdbal voor de jeugd. Hoezeer de samenwerking met Grasshoppers hem was bevallen en hoe groot het wederzijdse respect was bleek wel uit het feit dat hij op het kampioensfeest van Grasshoppers in 1983 een van de eerste was die in de kantine van Grasshoppers was en volop werd opgenomen in de feestvreugde.

Nieuwe namen

Trainer Verschuur werd opgevolgd door Piet Snijders uit Oudorp. Snijders was een goede trainer die als eerste de wedstrijdbespreking invoerde. Die vond plaats voor uitwedstrijden in het parochiehuis bij de familie Borg. In het eerste jaar onder zijn leiding werd het tweede elftal kampioen. Het eerste elftal werd gedomineerd door de gebroeders Paul, Jaap en Floor Groot en Louis, Peter en Hans Schilder. Verder Piet Pronk, Gerard Pelt, Hans Groot (Szn) en Jaap Verkerk. In het begin van de jaren '70 startte in Hoogwoud de grootschalige nieuwbouw. Door de sterke groei van het dorp kwamen nieuwe mensen de vereniging versterken. De bekendste uit deze periode zijn Jaap van der Griendt, Richard Zwiers, Paul Melchers en vanaf het seizoen 1976/77 Jan Blom.

Edelachtbare onder de lat

In het seizoen 1973/74 was Jaap Verkerk in het doel van Grasshoppers 1 gekomen als vervanger voor de ernstig geblesseerde Fred Bosman. Jaap was gemeentesecretaris van de gemeente Hoogwoud. Aan het einde van dit seizoen zou stoppen met voetballen omdat hij per 3 september 1974 was benoemd tot burgemeester van Nigtevecht, een piepklein dorp aan het Amsterdam-Rijnkanaal. Jaap had met trainer Snijders afgesproken dat hij in geval van nood een beroep op hem kon doen, omdat Jaap toch in training bleef om zijn conditie op peil te houden. Aan het begin van het seizoen 1974/ 75 was vaste eerste doelman Fred Bosman nog op vakantie. Hierdoor startte Jaap Verkerk de competitie en werd hiermee de eerste voetballende burgemeester van Nederland in een standaard elftal. Na twee wedstrijden kwam echter een einde aan deze unieke combinatie omdat Jaap zijn werk niet langer kon combineren met zijn werk en een verhuizing aanstaande was.

Burgemeester Jaap Verkerk

Een derde speelveld en telefoonaansluiting

In augustus 1974 werd begonnen met de aanleg van een derde speelveld dat vanaf het seizoen 1975/76 in gebruik werd genomen. Op 16 december 1974 werd tijdens een speciale ledenvergadering een bouwcommissie in het leven geroepen bestaande uit Cees de Boer, Jan Kuijpers, Ton Jonker, Louis Schilder, Cees Mens, Fred Bosman en Niek Kreuk.

Begin 1975 werd gestart met de realisatie van eigentijdse kleedkamers, twee kleedkamers voor de scheidsrechters, een ruime keuken, een bestuurskamer en uitbreiding van de kantine. Dit werd voornamelijk gerealiseerd door zelfwerkzaamheid van de leden. Over deze zelfwerkzaamheid werden wel vragen gesteld omdat het zoals altijd weer op dezelfde leden aankwam, maar wanneer het gehele werk werd uitbesteed kwam dit de vereniging te staan op een onverantwoorde uitgave post van NLG 50.000,-. De planning was om de officiële opening te laten plaatsvinden op 31 augustus 1975 maar dat lukte helaas niet.

Ook in dit jaar kwam er een telefoonaansluiting in de kantine. In een verslag van de wedstrijd Grasshoppers-Spirit, die werd gespeeld op 24 november 1974, lezen we het volgende: `Doelman De Wit (van Spirit, red.) kreeg de bal niet onder controle. Hans Groot (Sz. Red.) liep door en raakte De Wit aan het hoofd, zodat de ziekenauto twee spelers naar Hoorn moest vervoeren. Het duurde overigens nog al voordat er een dokter was. De kantine van Grasshoppers beschikt niet over een telefoon, zodat iemand op de fiets naar het dorp moest om een dokter te waarschuwen' Tegenwoordig kunnen we het ons haast niet meer voorstellen, maar tot eind 1975 was er geen telefoon in de kantine.

Het goede persoonlijke contact van Snijders met het bestuur, leden en eenieder maakte dat zijn contract verlengd werd maar aan het einde van het tweede jaar, het seizoen 1974/75, nam men afscheid van elkaar.

Piet Snijders werd in 1975 opgevolgd door Jaap Kunst uit Oudorp. Onder Kunst debuteerde Louis Koopman in het eerste elftal. Hij zou jarenlang de vaste doelman van Grasshoppers 1 worden. In deze periode kon het vocaal behoorlijk spetteren tussen de gebroeders Groot en Schilder. Ook de supporters konden zich behoorlijk opwinden over de wederzijdse kiften. Trainer Kunst was een trainer die weinig bracht voor de club. Peter Kulsdom werd daarom aangesteld als elftalbegeleider bij het eerste en kreeg de feitelijke zeggenschap over de opstelling. Kunst bleef slechts een jaar en werd in 1976 opgevolgd door Henk Sanders.

Tijdens de twee jaar dat Henk Sanders trainer was nam het spelniveau toe en ontwikkelde zich een selectie die toewerkte naar de beste jaren van Grasshoppers. Sanders voerde de 'nultaart' in (elke wedstrijd waarbij de keeper de nul wist te houden leverde een taart op). Ook werd na de trainingen veel gepraat over het voetbalspel, Sanders stimuleerde dit in de hoop dat in een meer ontspannen sfeer iedereen zijn zegje zou doen en niet alleen degene die altijd al het woord voerden. Tijdens het tweede seizoen drong Henk Sanders aan op een stemming in de selectie. Hij gaf aan alleen verder te willen als het grootste deel van de selectie achter zijn plannen stond. De stemming gaf aan dat er wel een meerderheid was, maar die was voor Sanders niet voldoende waarna hij aankondigde zijn contract niet te verlengen.

Nieuw bestuur en Heemkoerier

Na het seizoen 1976/77 werd voorzitter Jaap Mulder opgevolgd door Jan van de Pol en secretaris Jan Pelt door Andre Wester. Penningmeester Jan Kuijpers bleef op zijn post. De Heemkoerier werd weer opgepakt door Andre Wester, nadat eerder Co Besseling had geprobeerd het clubblad op te starten. Sinds dit moment is de Heemkoerier het officiële clubblad van Grasshoppers. In de eerste redactie van de Heemkoerier zaten Louis Koopman, Joke Groot-Wagner, Andre Wester en Hans Schilder.

 

In 1978/79 werd trainer Henk Sanders opgevolgd door Jan Hoekema, vader van de bekende Oekie Hoekema (betaald voetballer). Dit duurde echter maar één seizoen. Hoekema kwam niet bij Grasshoppers om zich bijzonder in te spannen. Legendarisch zijn de verhalen over zijn trainingen tijdens regenachtige dagen. Hoekema keek dan naar het veld en meldde dat de training niet doorging wegens de omstandigheden. Hij stapte dan in de Mercedes van zijn vrouw en ging naar huis. Op dat moment gingen de leden van de selectie naar de kleedkamer en gingen alsnog trainen. Na één seizoen werd de samenwerking met Hoekema dan ook beëindigd. Op bestuurlijk vlak besloot men het kompas eens flink bij te stellen en de koers radicaal te veranderen. Er moest een trainer komen die een paar seizoenen bleef. Immers Grasshoppers had de laatste jaren heel wat trainers de poort zien binnenkomen, maar nooit voor lang. Schadelijk voor het imago van de vereniging, slecht voor de sportieve prestaties. In het seizoen 1979/80 werd de meest succesvolle Grasshoppers trainer uit de recente geschiedenis aangesteld, de Alkmaarder Hans Geerking.

Hans Geerking

In 1979 werd Hans Geerking trainer van Grasshoppers, dat voor hem de tweede club was als trainer. Hans Geerking was trainer, maar meer nog voetbalmaniak, en bloedfanatiek. Dat hij kwam dronk en rookte hij niet. Hij zou 5 jaar blijven en is de enige trainer die Grasshoppers naar de derde klasse KNVB wist te brengen. In het eerste seizoen zag het daar echter niet naar uit. Grasshoppers wist pas in de voorlaatste wedstrijd van het seizoen, tegen VVW, het vierdeklasserschap veilig te stellen.

Het gouden jubileum

In 1980 viert Grasshoppers haar gouden jubileum. De club heeft op dat moment een grote jeugdafdeling van 16 elftallen, 9 senioren en 2 veteranen. De mijlpaal wordt uitgebreid gevierd met een feestweek. Tijdens de feestweek is er ruim aandacht voor de jeugd, een gemeenschappelijk voetbaltoernooi, een kienavond, fietstochten, klaverjaswedstrijden, een wedstrijd tegen de profs van Volendam, een film + disco-avond en een feestavond voor en door de leden gevierd in zaal Amazone. Ondanks de feestvreugde rond het vijftigjarig bestaan, kreeg Grasshoppers een zware tegenslag te verwerken die toch een schaduw wierp over het feest. Men werd dit seizoen geconfronteerd met het plotseling overlijden van oud-voorzitter Wim Luiken.

De wedstrijd tegen Volendam werd dankzij doelpunten van Klaas Kuijpers en Louis Schilder door Grasshoppers met 2-1 gewonnen. De overwinning op Volendam bleek de voorbode van een prachtig seizoen. Tijdens een interview aan het begin van het seizoen ziet aanvoerder Paul Groot, die aan zijn veertiende seizoen in het eerste startte, geen titel binnen handbereik. Halverwege de competitie lijkt hij de situatie naar waarheid te hebben ingeschat als men op een vijfde plaats van onder staat. Een ware blessure golf teistert de ploeg sinds het begin van het seizoen en pas tijdens de winterstop is de ploeg weer compleet. Hans Geerking verlengt tijdens de winterstop zijn contract met een jaar en zet Dirk Bakker in het doel van het eerste.

 

Via een indrukwekkende opmars na de winterstop weet Grasshoppers zich op te werken naar de tweede plaats in de eindrangschikking achter kampioen Hollandia.

De selectie die de wedstrijd tegen Volendam speelde.

Staand v.l.n.r. Voorzitter Jan van de Pol, Jan Willem Groot,

Floor Groot, Hans Schilder, Paul Groot, Piet Pronk,

Dirk Bakker, Hans Groot en Hans Geerking.

Voorste rij v.l.n.r. verzorgster Jeanette van der Woude,

Sjef Schilder, Ton Hoogland, Louis Schilder, Peter Schilder,

Louis Koopman, Klaas Kuijpers,

Jos Koopman en Sam van Berkel.

De opmars van Grasshoppers was vrij ongemerkt verlopen, maar een duidelijke wijziging in de mentaliteit, bij een aantal spelers, viel niet te constateren volgens Jan Blom. In een interview zegt hij: 'Als we met z'n allen de motivatie van Hans Geerking hadden, dan was Grasshoppers zonder problemen kampioen geworden' Op de laatste speeldag stelde Grasshoppers de tweede plaats, die recht gaf op deelname aan de nacompetitie, definitief veilig.

Nacompetitie 1981

Grasshoppers start de nacompetitie goed met een 2-1 thuisoverwinning tegen het Amsterdamse Voorland. Jan Blom en Floor Groot scoren de doelpunten. De tweede helft van deze wedstrijd had overigens meer weg van een waterballet dan een voetbalwedstrijd. De Grasshoppers-aanhang raakt compleet in de ban van de nacompetitie en 'ontdekt' het veld van Grasshoppers. Voor de tweede wedstrijd, tegen het uit Santpoort afkomstige Waterloo, kan men moeiteloos twee autobussen vullen. Deze wedstrijd wordt in het Telstar stadion Schoonenberg gespeeld en met 0-4 gewonnen. Jan Blom, een eigen doelpunt, Jos Koopman en Louis Schilder tekenen voor de doelpunten. Door een beter doelsaldo heeft Grasshoppers voldoende aan het 1-1 gelijkspel tegen Hollandia T om de nacompetitie te winnen en daarmee de beslissende promotiewedstrijd te mogen spelen. Het doelpunt werd gemaakt door Jan Blom.

Beslissingswedstrijd tegen Baarn

Lang ziet het ernaar uit dat Grasshoppers het tijdens de finale van het seizoen moet stellen zonder haar trainer. Een in november 1980 geboekte vakantie dreigt roet in het eten te gooien. De vertrekdatum is gepland op 6 juni. Geerking en het bestuur stortten zich in het reiswezen om een oplossing te vinden. Dit lukt zodat hij zaterdagavond 6 juni 1981 op de bank zit. Grasshoppers speelt op het Volewijckersterrein in Amsterdam de beslissingswedstrijd tegen Baarn. Grasshoppers start met een tegenvaller als blijkt dat Louis Schilder geblesseerd moet afhaken waardoor Jan Blom zich moet laten terug zakken op het middenveld. Dit heeft tot gevolg dat er veel minder dreiging uit gaat van de voorste linie. In de reguliere negentig minuten wordt niet gescoord. In de verlenging brengt Jos Koopman Grasshoppers al na twee minuten op een 1-0 voorsprong. Dankzij de scheidrechter komt Baarn langszij. Verslaggever Leo van Gelderen schreef hierover: 'De Hoogwouder defensie trok tijdens een Baarn-aanval de buitenspelval perfect open. Echter de grensrechter leek een vrachtwagen zand in de ogen te hebben en weigerde de vlag omhoog te houden' Fred van Opzeeland van Baarn schoot de bal langs de verbouwereerde doelman Dirk Bakker, 1-1.'

Strafschoppen moeten de beslissing brengen. De eerste serie van vijf levert opnieuw geen winnaar op. Klaas Kuijpers ziet zijn inzet gestopt, maar een Baarn-speler knalt op de paal. Het breekpunt bij Grasshoppers volgt in de tweede serie. Cees Ursem schiet raak, maar na Baarn-protesten wordt de goal terecht ongeldig verklaard. Immers Ursem was tijdens de wedstrijd gewisseld, en derhalve niet gerechtigd te schieten. De concentratie zakt weg en Jan-Willem Groot schiet de bal huizenhoog over en Grasshoppers mist de derde klasse.

Machtsgreep mislukt

Na de nacompetitie zijn de verwachtingen voor het seizoen 1981/82 hooggespannen. Grasshoppers bereidt zich intensief voor om eindelijk eens een geslaagde greep naar de macht te doen. De jonge Hans Geerking werkt nu drie seizoenen in Hoogwoud en de spelopvatting is zichtbaar gewijzigd. De lange verre vuurpijlen, waarvan de middenvelders een stijve nek kregen, behoort inmiddels tot het verleden. In veel krachtmetingen wordt een veldoverwicht verworven maar de mannen van trainer Geerking slagen er niet in de winnende treffer te produceren. Weliswaar spreekt Grasshoppers een geducht woordje mee, maar aan het einde van het seizoen gaat de titel opnieuw aan de neus van Grasshoppers voorbij. Grasshoppers eindigt het seizoen als vierde.

De overstap naar 4A

Grasshoppers zet de aanval op de titel in met het verzoek aan de KNVB om in het seizoen 1982/83 ingedeeld te worden in de 4e klasse A. Dit verzoek wordt door de KNVB gehonoreerd en dat betekend dat Grasshoppers de 'Westfriese' klasse verlaat, hoewel de KNVB ook Zwaagdijk en Westfriezen indeelt in 4A. Grasshoppers begint het seizoen goed met twee overwinningen. De derde wedstrijd wordt verloren van HRC met 3-2, hoewel men eerst nog terugkwam na een 2-0 achterstand. Na een winstpartij tegen Geel Zwart volgt een gelijkspel tegen Westfriezen.

De wedstrijd tegen VZV wordt op het eigen veld onnodig verloren. Na een 1-0 voorsprong voor Grasshoppers volgt een penalty voor VZV die door hen wordt benut. Direct hierna scoort Jos Koopman 2-1 voor Grasshoppers. De scheidsrechter beslist echter anders. Terwijl de bal de doellijn ruim is gepasseerd en de scheidsrechter in een uitstekende positie stond om dat te constateren, laat hij gewoon doorspelen. Grasshoppers raakt hierdoor van slag en kort voor het einde scoort VZV 1-2.

Hierna volgt een overwinningen op Helder. Tijdens deze wedstrijd komt Paul Groot terug op de laatste man positie. Deze positie was in 1981 door Peter Schilder overgenomen nadat Paul door een langdurige ziekte was uitgeschakeld. Na de winterstop van 1982 keert Paul Groot terug in het eerste, maar op het middenveld. Peter Schilder verhuist naar het middenveld waar hij samen komt te spelen met broer Louis Schilder. Zij vormen een geweldig koppel op het middenveld waar Peter de verdedigende rol krijgt en Louis de aanvallende, maar de praktijk laat meestal het omgekeerde zien.

Op Texel wordt van Texel verloren waarna een gelukkige thuisoverwinning volgt op Kolping Boys. Hierna een goede overwinning op Zwaagdijk, 1-5, en een oppermachtige thuisoverwinning op het Helderse WGW, 3-0. Halverwege het seizoen staat Grasshoppers op een gedeelde eerste plaats samen met Texel en HRC.

Scoren is een probleem

Na de winterstop start Grasshoppers met overwinningen op Geelzwart, medekoploper HRC, Helder en Westfriezen. In de wedstrijd tegen Westfriezen wordt al duidelijk dat Grasshoppers het moeilijk heeft om de hoeveelheid kansen die men weet te creëren om te zetten in doelpunten. Een monsterscore is mogelijk maar de teller blijft steken bij 1. In de wedstrijden tegen USVU en Hollandia T weet Grasshoppers beide keren het net niet te vinden. Gelukkig functioneren het middenveld en de verdediging goed zodat keeper Louis Koopman zijn doel schoon kan houden.

De spitsen Jos Koopman en Jan Blom geven in een interview aan ook met te weten wat 't geheim van de topscorer is. Jos Koopman zegt zelfs dat hij uit komt op een score van een op tien, leuk als gemiddelde voor een auto maar laag voor een spits.

In de wedstrijd tegen degradatiekandidaat Kolping Boys staat Grasshoppers aan het einde van de reguliere speeltijd nog met 2-1 achter. In de vier minuten extra speeltijd weet men alsnog een punt uit de strijd te slepen door 2-2 te scoren. De topper tegen Texel lijkt lang in het voordeel van Grasshoppers uit te pakken.

Texel heeft minder last van de zenuwen dan Grasshoppers en komt na de achterstand, opgelopen in de 25ste minuut door een doelpunt van Peter Schilder, sterk terug. Grasshoppers denkt in de 74ste minuut de strijd definitief te beslissen. Jos Koopman gaat alleen op het doel af, omspeelt de keeper en tikt de bal tegen het net. Het doelpunt wordt helaas afgekeurd wegens buitenspel voor Louis Schilder die met eens in de buurt van de bal loopt. Grasshoppers laat zich hierna intimideren door de hardheid van de Texelaars en raakt de kluts kwijt met de gelijkmaker van Texel in de 79ste minuut als gevolg.

In wedstrijd nummer 20 treft Grasshoppers tegenstander VZV uit 't Veld. Ook in deze wedstrijd worden vele kansen gemist maar in de 75ste minuut scoort Jos Koopman 0-1 en even later maakt Jan Blom de bevrijdende 0-2.

De voorlaatste wedstrijd is Zwaagdijk de tegenstander van koploper Grasshoppers. In deze wedstrijd verlost Grasshoppers zichzelf van het scoringssyndroom. Waar in de vorige wedstrijden wanhopige pogingen gedaan werden om te scoren, scoort men tegen Zwaagdijk 5 keer. John Kreuk stofzuigert erop los en verricht uitstekend werk in de defensie. De geblesseerde Peter Schilder strooit met goede passes. Gerard Ursem scoort voor rust 1-0 en moet zich in de rust geblesseerd laten vervangen door Jan Willem Groot. Na rust scoren Jos Koopman, Jan Willem Groot en twee keer Louis Schilder. Grasshoppers kan zich opmaken voor de laatste, beslissende wedstrijd om het kampioenschap van de 4e klasse KNVB.

Kampioen 1982/83

De laatste en beslissende wedstrijd moet Grasshoppers spelen tegen WGW uit Den Helder. Deze ploeg staat tweede met 1 punt achterstand op Grasshoppers en moet derhalve winnen om kampioen te worden. Grasshoppers heeft aan een gelijkspel genoeg. Op 2 mei 1983 bereidt de ploeg van Grasshoppers zich voor op de wedstrijd bij verzorger Jan Rood. Om 12.45 uur komt het bericht binnen dat de wedstrijd is afgelast in verband met de hevige regenval.

Sommige supporters zijn op dat moment al onderweg naar Den Helder en kunnen onverrichter zaken terugkeren. Grasshoppers is op dat moment ook nog volop in de race om de KNVB beker. Op donderdagavond 5 mei staat het treffen met Limmen gepland. Grasshoppers laat in deze wedstrijd het tweede aantreden zodat het eerste zich kan voorbereiden op de beslissende wedstrijd van zondag. Limmen wint de wedstrijd uiteindelijk met 2-1 waarmee het bekertoernooi voor Grasshoppers ten einde is.

Op zondag 8 mei is het dan eindelijk zover. Voor zo'n 2500 toeschouwers begint de wedstrijd WGW-Grasshoppers. Even moet Grasshoppers warm draaien maar daarna trekt het de favorietenrol razendsnel naar zich toe. Op het middenveld speelt Louis Schilder een hoofdrol. Hij staat aan de basis van de openingstreffer door een bal kort langs de muur te spelen naar Jan Blom die doeltreffend afrond. Vlak voor rust scoort Louis Schilder de beslissende 0-2. In de eerste vijftien minuten na rust speelt WGW agressiever zonder tot echte kansen te komen. In de 68ste minuut breekt Louis Schilder op links door, hij geeft een voorzet op de opkomende Floor Groot die beheerst 0-3 scoort. Twee minuten later is het feest compleet als Jos Koopman 0-4 scoort. Twee minuten voor tijd redt WGW de eer door 1-4 te scoren. De promotie naar de derde klasse is voor het eerst in het bestaan van Grasshoppers een feit!

Achterste rij v.l.n.r. Jan Ligthart, voorzitter Piet Maas

Aad Heddes, Erik Mooij, verzorger Jan Rood,

Jan Willem Groot, Floor Groot, Louis Koopman,

trainer Hans Geerking, Paul Groot, Louis Schilder,

Hans Schilder, John Kreuk en vlagger Gert Ursem.

Knielend v.l.n.r. Gerard Ursem, Kees Ursem, Jos Koopman,

Sam van Berkel, Pater Schilder en Jan Blom.

De derde klasse

In het seizoen 1983/84 begint Grasshoppers aan haar eerste seizoen in de derde klasse. In een voorbeschouwing op het nieuwe seizoen voorspelt een journalist van het Noord Hollands dagblad dat: 'Grasshoppers degradeert, want de club die de laatste jaren steeds meedeed om het kampioenschap, is niet gewend aan het degradatievoetbal in de derde klasse.' Gelukkig heeft trainer Hans Geerking er meer kijk op en voorspelt: 'Degraderen doen we zeker niet.'

Jos Koopman scoort het eerste doelpunt van Grasshoppers in de derde klasse in de wedstrijd tegen DTS. De wedstrijd wordt met 2-1 gewonnen. Ook de wedstrijden hierna verlopen goed en na drie wedstrijden staat Grasshoppers zonder puntverlies boven aan in de derde klasse. De eerste nederlaag in de derde klasse volgt in de vierde wedstrijd tegen HSV uit Heiloo, 1-0. Na winst op Limmen volgen verliespartijen tegen LSVV, Volendam en Zeevogels en Grasshoppers zakt of naar de zesde plaats. Grasshoppers hervindt zich en wint de laatste wedstrijd voor de winterstop met 4-2 van KGB.

Belangrijke beslissingen

Tijdens de winterstop wordt duidelijk dat Jan Blom door een verhuizing de club per direct verlaat. Een belangrijke aderlating voor Grasshoppers. Een andere bekendmaking is dat trainer Hans Geerking zijn contract niet zal verlengen. Dit wordt binnen de vereniging in hoge mate betreurt. Het wordt het vertrek van een uitstekende trainer en goede vriend.

Na de winterstop is Grasshoppers danig gehandicapt. Jan Blom verhuisd, Gerard Ursem gescheurde enkelbanden, Sam van Berkel een liesblessure en John Kreuk heeft problemen met zijn kniebanden. Twee jonge spelers die het later nog ver zouden schoppen worden door Hans Geerking noodgedwongen ingezet: Dick Knijn en Ruud Kool. Grasshoppers rolt HSV op met 5-1. Grasshoppers speelt gelijk tegen Ilpendam en wint van DTS. Daarna verlies tegen Zouaven, met het debuut van de junioren Hendrik Scheper en Sjaak Groot. In deze wedstrijd speelt Grasshoppers met vier junioren want ook Dick Knijn en Ruud Kool zijn nog junior. Hiema wordt gelijk gespeelt tegen Limmen, KGB en LSVV en wint van koploper Volendam. Na 18 wedstrijden staat Grasshoppers gedeeld eerste in de derde klasse, wie had dat durven dromen.

Grasshoppers vergokt titelkans

Het grote probleem van Grasshoppers kwam aan het einde van het seizoen weer naar voren. De ploeg komt maar moeilijk tot scoren. In de wedstrijden tegen Wieringerwaard wordt niet gescoord en wordt verloren met 0-3. In de wedstrijd tegen koploper Zeevogels heeft Grasshoppers de laatste kans om het kampioenschap.

Deze wedstrijd wordt door Zeevogels met 2-0 gewonnen en Grasshoppers is uitgeschakeld. De voorlaatste wedstrijd van het seizoen wordt nog wel gewonnen van Zouaven maar de laatste wedstrijd wordt van Wieringerwaard verloren. Het seizoen wordt beeindigd op de vierde plaats in de eindrangschikking.

Afscheid van Geerking

Aan het eind van het seizoen volgt het afscheid van Hans Geerking. Hij was vijf seizoenen de trainer van Grasshoppers en bracht de ploeg naar grote hoogte. Hij trainde al die jaren niet alleen de selectie maar ook de junioren. Hierdoor had hij een goed zicht op de ontwikkelingen van de jeugd en verliep de doorstroming vanuit de jeugd op natuurlijke wijze. Daarnaast organiseerde en introduceerde hij in de loop van de jaren een aantal onvergetelijke dingen. Voor de selectie de weekendjes aan het einde van het seizoen naar Sporthuis Centrum in de Eemhof en het Vennebos, waar hij tijdens een potje voetbal nog zijn been brak. Een barbecue voor de selectie met aanhang en het bestuur en het Hoge Hoed toernooi (wat tegenwoordig het Mixed toernooi heet). In de vijf jaar was een echte vriendschapsband ontstaan tussen de familie Geerking en Grasshoppers, het was dan ook moeilijk om Hans, Carla en de kinderen te zien vertrekken naar zijn volgende club Schagen.

Hans Geerking op de schouders bij Hans en Peter Schilder.

Jan Blom en John Kreuk kijken naar hem op.

Een nieuw bestuur

Aan het einde van het seizoen 1983/84 viel het bestuur van Grasshoppers. Jan Kuijpers zou na twintig jaar trouwe dienst aftreden. Geert van der Meulen volgt hem op als nieuwe penningmeester. Een dag voor de jaarvergadering stapt echter ook voorzitter Piet Maas op, na onenigheid binnen het bestuur. Wedstrijdsecretaris Jan Ligthart volgt hem uit solidariteit. Jan Koer blijft als enige van het dagelijks bestuur over. Jan Biever neemt de voorzittershamer voor een jaar ter hand. In 1985 wordt Jan Foppes gekozen tot de nieuwe voorzitter.

Herman Wildenberg is de opvolger van Hans Geerking. De selectie die het afgelopen seizoen op de gedeelde vierde plaats eindigde blijft intact, behalve de stoppende Sam van Berkel, en wordt aangevuld met acht junioren uit het juniorenteam die het seizoen daarvoor onder Geerking kampioen werden.

Degradatie

Herman Wildenberg bleek al ras een heel andere trainer. Als mens fantastisch, met een geweldige inzet en bevlogenheid, maar als trainer lukte het hem niet om de vonk naar de groep over te laten slaan. Daarnaast had Grasshoppers ook de pech dat Hans Schilder door een ernstige virus infectie lange tijd was uitgeschakeld. Het seizoen werd dramatisch aangevangen en na 11 wedstrijden staat Grasshoppers onderaan met 6 punten. In een interview na de winterstop geeft Wildenberg aan dat hij bij aanvang van het seizoen al wist dat Grasshoppers een zwaar seizoen tegemoet zou gaan en dat het voor een dorp als Hoogwoud geen schande zou zijn om eens een stap terug te doen?! Zit je na al die jaren eindelijk in de derde klasse, eindigt als gedeelde vierde, stopt er maar één man, hebt voldoende jonge aanwas en dan zo'n uitspraak. Onbegrijpelijk. Na de winterstop sprokkelt Grasshoppers wel of en toe een puntje bijeen maar eindigt uiteindelijk na 22 wedstrijden met 16 punten op de laatste plaats en degradeert naar de 4e klasse.

Terug in de 4de Klasse

Wildenberg startte zijn tweede seizoen, 1985/86, met een rigoureuze verjonging. Alle jonge spelers kwamen in de A-selectie en de 'ouderen' in de B-selectie. Het is jammer dat hij toen niet op de hoogte was van de geschiedenis van Grasshoppers anders had hij zich misschien wel bedacht of zou hij dan ook gedacht hebben dat het 'een andere tijd' was. Voor de oefenperiode heeft Wildenberg zijn team op papier al rond. Hij geeft talentvolle, jonge spelers de kans om zich waar te maken en wil koste wat het kost aanvallend voetbal gaan spelen met het 4-3-3 systeem.

Grasshoppers heeft sinds Geerking alleen nog maar met twee spitsen gespeeld omdat de club traditioneel slechts weinig spitsen in zich bergt. De combinatie van deze factoren maakt dat het geen verrassing is dat het niet al te best draait. Ook deze periode leert weer dat het voor jonge spelers moeilijk is om een constante prestatie neer te zetten. Routine blijkt enorm belangrijk en Herman Wildenberg grijpt terug naar de 'oude garde' die zorgt voor een goede tweede seizoenshelft en Grasshoppers eindigt op de vijfde plaats. Tijdens de winterstop was besloten dat het contract met Herman Wildenberg niet zou worden verlengd. Hij heeft op dat moment angst dat de groep hem zou laten vallen maar die hield hem en de club overeind.

Siem de Jong uit Heiloo volgde Wildenberg op en had een wat meer persoonlijke aanpak dan zijn voorganger. De start van de competitie hield niet over. Ook Siem de Jong kwam er al snel achter dat Grasshoppers niet al te veel aanvallers had. Grasshoppers eindigt het seizoen in de middenmoot.

Kunstgras bij de buren

Voor aanvang van het seizoen 1987/88 moet Grasshoppers het B-veld inleveren. De gemeente heeft deze grond nodig voor de aanleg van het kunstgrasveld voor hockeyclub Spire en de velden voor handbalclub Meteoor. Hiermee is de handbal voor het eerst sinds het vertrek van handbalvereniging ConBrio weer dichtbij Grasshoppers. Grasshoppers krijgt voor de inlevering van haar B-veld een veld terug van minimale afmetingen achter de tribune wat dienst gaat doen als trainingsveld. Het tweede seizoen van Siem de Jong begint moeizaam met enkele gelijke spelen. Hierna wordt echter ook regelmatig het zoet der overwinning geproefd. Rond de winterstopperiode gaat men trainen op het kunstgrasveld omdat het nieuwe trainingsveld nog altijd onbruikbaar is. Het eerste draait nog steeds goed met een plek juist onder de kopgroep. Ondanks dat de resultaten niet slecht te noemen zijn wordt op verzoek van de selectie het contract met Siem de Jong niet verlengd. In maart wordt Piet Hoeben benadert om de plaats van Siem de Jong in te nemen en wordt een accoord bereikt over een eenjarig contract. Het eerste eindigt na een aantal verliespartijen in de middenmoot.

Aaf Hooyboer trapt af

Op zondag 5 april 1987 werd Aaf Hooyboer tot eigener stomme verbazing letterlijk in de bloemetjes gezet en mocht de aftrap verrichten van de streekderby tussen Grasshoppers en VVS uit Spanbroek. Zij is op dat moment sinds veertig jaar trouw supporter van Grasshoppers.

Aaf Hooyboer

De op dat moment 66-jarige supportster verricht de aftrap weliswaar zonder al te lang te dralen maar bekent in onvervalst Westfries: 'Ik zou niet zijn gekomen als ik had geweten dat ik dat zou moeten doen.' Daar kwam nog bij dat de tegenstander haar niet aanstond. Zo'n streekderby is in haar ogen een bikkelharde strijd tussen clubs uit buurdorpen. De liefde voor de voetbalsport en dan vooral die voor de Grasshoppers uit Hoogwoud zat 'm eigenlijk in de familie. Haar broers maakten deel uit van het bestuur en zelf waste ze jarenlang de tenues van het eerste en tweede elftal en de junioren. Voor de spelers van het eerste elftal had ze tijdens de rust altijd een rolletje pepermunt. Ze liet nooit verstek gaan, uit of thuis. Ze ging altijd mee en kon altijd wel met iemand meerijden.

Een nieuwe voorzitter en technische leiding

Het seizoen 1988/89 wordt aangevangen onder leiding van een nieuwe voorzitter en een nieuwe trainer. Tijdens de jaarvergadering van 9 september 1988 treedt Jan Foppes af en is niet herkiesbaar. Charles Mooij wordt door het bestuur voorgedragen als zijn opvolger en wordt gekozen.

De technische leiding berust met ingang van dit seizoen bij oud-prof Piet Hoeben. Hij voetbalde in de jeugd van Ajax en speelde jarenlang betaald voetbal op het hoogste niveau bij Haarlem. Hij woonde sinds een aantal jaren in Hoogwoud maar trainde tot nog toe HSV Sport uit Hoorn. Hij wordt bijgestaan elftalgeleider Fred Bosman, die na jarenlang het tweede te hebben begeleidt de overstap maakt naar het eerste. Paul Groot neemt zijn plaats in als geleider van het tweede, waarmee een einde komt aan een indrukwekkende spelerscarrière.

De komst van Piet Hoeben inspireerde en Louis Schilder, op dat moment 36 jaar, besloot door te gaan. Richard Rood werd door Hoeben uit het vierde gehaald en gemotiveerd voor de selectie. In de beker werd goed gepresteerd. Na overwinningen op VZV, WGW en SEW is op donderdagavond 17 november 1988 AZ 2 de volgende tegenstander. Aanvankelijk staat dit duel gepland voor zondag 20 november, maar de bondsbazen uit Zeist verplaatsen het duel naar de donderdagavond. Voor Grasshoppers een tegenvaller want een wedstrijd op klaarlichte dag zou een financiële opsteker zijn geweest. Nu waren er slechts 180 betalende bezoekers, door de leden aangevuld tot 350. De zes wanhopig schijnende toverlantaarns zorgen voor een aardig schimmenspel. In een wedstrijd waarin Grasshoppers zeker niet minder is wordt uiteindelijk door AZ 2 met 0-1 gewonnen. Meest opvallende naam bij de reserves van AZ is de dan 18 jarige Philip Cocu, huidige international en sterspeler bij Barcelona. Maar het seizoen werd voor Grasshoppers slechts een middelmatig seizoen waarin na een succesvolle start het seizoen matig wordt afgerond met slechts een negende plaats.

Het seizoen 1989/90 gaat voor Grasshoppers goed van start met een uitoverwinning op aartsrivaal VVS '46 uit Spanbroek. Halverwege de competitie staat Grasshoppers op een vijfde plaats en toch besluiten bestuur en trainer om het contract niet te verlengen. Tijdens de winterstop wordt al bekend gemaakt dat Piet Hamberg de opvolger zal worden van Hoeben. Grasshoppers start slecht na de winterstop en eindigt het seizoen in de onderste middenmoot.

Grasshoppers 60 jaar

Het seizoen 1990/91 vangt aan met de nodige activiteiten rondom het 60 jarig bestaan. Op zaterdag 4 augustus stijgen luchtballonnen op van het hoofdveld. Zondags speelt het eerste tegen Kennemers 1 waarna om twee uur het kampioensteam van 1983 speelt tegen de oud internationals met daarin o.a. Gerry Mühren, Pier Tol, Hugo Hovenkamp en Piet Hamberg, aangevuld met artiesten waarvan Freek de Jonge de bekendste is. Op woensdagavond 8 augustus speelt Grasshoppers tegen AZ. Grasshoppers had AZ verzocht op volle sterkte aan te treden, maar aan die wens kon door blessures geen gehoor worden gegeven. AZ treed aan met o.a. oud Grasshoppers speler Dick Knijn en de op proef meespelende Winston Bogarde. De club uit Alkmaar wint de wedstrijd voor 800 toeschouwers met 1-4. Ook de jeugd wordt niet vergeten en de KNVB Voetbal Truuk komt langs. Een groot spelletjes programma waaraan actief deelgenomen kan worden door de jongeren. Het gaat goed met Grasshoppers dat de competitie start met 7 senioren en 13 jeugdteams.

Piet Hamberg blijkt een trainer met een verfrissende aanpak waarin zowel het fysieke als het speltechnische in ruime mate aan bod komt. Hamberg speelde bij Ajax toen hij zijn carrière moest beëindigen wegens een slepende blessure. Grasshoppers is de eerste club voor de in Abbekerk woonachtige sportschooleigenaar Hamberg. Hamberg is fanatiek en dat werkt aanstekelijk. Toch draait het eerste een moeilijk seizoen. Opnieuw blijkt dat de spelideeën in theorie goed zijn maar dan altijd nog in de praktijk uitgevoerd moeten worden. Het spel wat Hamberg voorstaat vraagt veel inzet en goed positiespel. Maar dat is alleen mogelijk wanneer de beleving goed is.

Terwijl het tweede, dat begeleidt wordt door oud eerste elftalspeler Paul Groot, bij bijna elke training voltallig is laten de spelers van het eerste het erbij zitten. Grasshoppers staat voor de tweede periode bij de degradatie kandidaten en afgesproken wordt om voor de laatste periode titel te gaan. Dat hield meteen in dat de club zich veilig zou spelen. Echter na een paar duels trainen er nog maar zes spelers. Dit is kenmerkend voor de instelling. Gelukkig wordt het vierdeklasserschap wel veilig gesteld.

Tijdens de jaarvergadering van 1991 stelt Jan Koer zich niet meer herkiesbaar als secretaris en wordt opgevolgd door Michel Hoogland. Ook Hans Kwakernaat, de voorzitter van het Jeugdbestuur, treedt af en wordt opgevolgd door Piet Maas. Het tweede seizoen van Hamberg start met hoog gespannen verwachtingen. Maar al snel blijkt dat er een breuk ontstaat tussen een groot deel van het tweede en haar begeleiding en Piet Hamberg en het bestuur, dat positie kiest voor de trainer.

Het gevolg is dat zeven spelers de selectie verlaten wat tot gevolg heeft dat het tweede degradeert, maar tevens dat de gewenste aanvulling naar het eerste vertrokken is. Daarnaast is de trainingsopkomst wederom een heikel punt. Grasshoppers eindigt het seizoen op de zevende plaats. Hamberg verlaat het Hoogwouder Grasshoppers voor de naamgenoot in Zwitserland. De club achterlatend met een verdeelde selectie.

Opnieuw magere jaren

Na vette jaren volgen magere jaren volgens Bijbelse overlevering, ook voor Grasshoppers blijkt dit op te gaan. Gelukkig zegt de bijbel ook dat het zeven jaren zijn dus je weet ook wanneer ze eindigen. Frits Kuijpers volgt de vertrokken Hamberg op. Frits was reeds jaren trainer van de A-junioren en kent de spelers derhalve goed. Het eerste jaar verloopt moeizaam met nipt behoud van het vierdeklasserschap. De 11 de en voorlaatste plaats valt Grasshoppers ten deel. Deze plaats wordt overigens pas veiliggesteld in de laatste wedstrijd tegen mede degradatie kandidaat West-Frisia uit Enkhuizen. Nadat Grasshoppers tot tweemaal toe tegen een achterstand aankijkt die door Hendrik Scheper en Maarten Frankfort gelijk getrokken wordt, maakt Klaas Kuijpers vijf minuten voor tijd het winnende doelpunt. Hierdoor blijft Grasshoppers behouden voor de vierde klasse.

Achterste rij v.l.n.r. Frits Kuijpers, Rein Mooij, Eric Jansen,

Hendrik Schepers, Paul van der Meer,

Mike Knijn en Klaas Kuijpers.

Middelste rij v.l.n.r. Jan Hoek, Emiel Neefjes, Peter Schilder,

Rob Modder en verzorgster Elly Mooij.

Voorste rij v.l.n.r. Peter Kok, Huub Groenewoud, Piet

Kuijpers, Ronald Kolken, Jeroen Boon, Ernesto Wijnands en

elftalbegeleider Ted Boots.

Het tweede seizoen onder leiding van Frits Kuijpers verloopt veel beter en een vijfde plaats is het resultaat. De selectiespelers geven echter aan uitgekeken te raken op de trainer en Frits Kuijpers wordt opgevolgd door Willem Roomijer.

Degradatie voetbal

De seizoenen vanaf 1994 kenmerken zich door slechte resultaten van het eerste. Met de komst van Roomijer is deze periode definitief ingezet, wat vooral ook de spelersgroep aan te rekenen is. De trainingsopkomst is over het algemeen matig tot slecht. De groep is door het vertrek van oudere spelers behoorlijk verjongd en mist duidelijk een groep die de kar trekt en de verantwoordelijkheid jegens de club neemt. De club eindigt op de 10de plaats in de competitie.

Roomeijer vertrekt en Frits Kuijpers geeft aan dat hij weer interesse heeft om trainer van de selectie te worden, maar in de twee seizoenen dat hij het roer weer in handen heeft kan ook hij het tij niet keren en Grasshoppers eindigt zowel in het seizoen 1995/96 als in 1996/97 op de 11de en voorlaatste plaats. Na deze twee seizoenen zou Frits Kuijpers eerst nog een seizoen aanblijven en de selectie reageerde hierop niet negatief, maar met het uitblijven van de resultaten slaat de stemming in de selectie om. Hierop besluit Frits Kuijpers zijn contract niet te verlengen.

Degradatie

Met de komst van trainer Jaap Boes uit Marken blijkt de gifbeker nog lang niet leeg. In het seizoen 1997/98 gebeurt wat er al een aantal jaren zat aan te komen, degradatie naar de vijfde Masse. Volgens een aantal mensen zou dit de selectie lucht geven om weer op niveau te komen en binnen het jaar weer te promoveren naar de vierde klasse.

Er zijn echter meer voorbeelden van clubs die vervolgens het jaar daarop weer degraderen als die van clubs die direct weer promoveren.

Jaap Boes blijft ook in 1998/99 trainer en de club bungelt in de vijfde Masse wederom onderin. Tijdens de winterstop van het seizoen 1998/99 winterstop heeft de club nog maar zeven punten en wordt eindelijk de beslissing genomen dat het contract met Jaap Boes niet wordt verlengd. Richard Kamps wordt gevraagd trainer te worden van Grasshoppers. Dit was een opmerkelijke beslissing omdat Richard Kamps op dat moment eerste elftalspeler is.

Pas tijdens de laatste wedstrijd tegen Dynamo, 0-4 overwinning, weet Grasshoppers degradatie en degradatiewedstrijden te ontlopen en eindigt op de 8ste plaats. Het tweede degradeert echter wel waardoor men kan spreken van een slecht seizoen. Jaap Boes bracht weinig en wist de spelers niet te motiveren om te komen tot een hoger trainingsbezoek en de juiste instelling op zondag.

De weg terug?

Richard Kamps is van oorsprong Hoogwouder en voetbalde tot zijn zestiende bij Grasshoppers. Daarna stapte hij over naar rivaal VVS '46 uit Spanbroek. Na een aantal omzwervingen samenhangend met studie en werk keert hij in 1996 terug bij Grasshoppers. Deze periode blijft door werkzaamheden beperkt tot een jaar. Maar in de winterstop van het seizoen 1998/99 voetbalt Kamps voor de derde maal bij Grasshoppers. Hij weet dan nog niet dat hij een aantal maanden later trainer zou worden van deze club. Tijdens de jaarwisseling komen Grasshoppers en Richard Kamps tot overeenstemming aangaande het hoofdtrainerschap vanaf het seizoen 1999/00. In de aanloop van deze competitie geeft Kamps aan in een interview de doelstelling te hebben minimaal bij de eerste zes te eindigen. Gezien de prestaties in de afgelopen seizoenen en de jonge spelersgroep is dit een ambitieuze doelstelling. De spelersgroep heeft er geen moeite mee dat de trainer vorig seizoen nog deel uit maakte van hun team en maakt er een mooi seizoen van. Tijdens de winterstop wordt het contract met Richard Kamps verlengd. Na de winterstop gaat het eerste verder met een goede reeks en blijft de eerste plaats in zicht. Eind februari verliest Grasshoppers de kans op het kampioenschap door te verliezen van Blokkers met 1-0. Uiteindelijk eindigt Grasshoppers op de 3 plaats die recht geeft op de nacompetitie. In een nacompetitie samen met RK EDO uit De Goorn en ZTS uit Zaandam trekt laatst genoemde aan het langste eind en promoveert.

Legionella

Als Nederland na de West-Friese flora kennismaakt met het begrip Legionella zit de schrik er goed in. Op 11 februari 2000 wordt in het douchesysteem van Grasshoppers ook een gevaarlijke vorm van de Legionella bacterie aangetroffen. Na een aantal noodmaatregelen en aanpassing van de installatie kan men na enige tijd weer veilig douchen. In de tussenliggende periode kon men terecht bij hockeyclub Spire en sportcentrum 'De Weijver'. Aan het einde van het seizoen start Grasshoppers een actie onder de naam 'Waterpompen tegen Legionella' De opbrengst van de normale, zilveren en gouden tangen is bestemd voor aanpassing van de douche installatie.

Promotie?

Ook in het huidige seizoen is de leiding in handen van Richard Kamps. Grasshoppers draait goed en staat op het moment van schrijven bovenaan in de competitie.

Het huidige bestuur. Achterste rij v.l.n.r. Nico Groot,

René Pelt, Rob Out, Michael Smit en Ton Hoogland.

Zittend v.l.n.r. Marcel Kuiper, Kees Ursem,

voorzitter Charles Mooij, Rob Mens en Piet Maas.

Laten we met z'n allen de club ondersteunen om de terugkeer naar de vierde klasse te ondersteunen. Dat is toch de klasse waarin Grasshoppers gezien de historie minimaal thuis hoort. Het zou een mooi cadeau zijn voor de 70 jarige club.

Ten slotte

We realiseren ons dat we veel niet genoemd hebben en dat veel meer leden verdiensten hebben en hebben gehad voor de vereniging. Denk daarbij aan Willem van Duin, Cor Bakker, Sjaak en Mien Ursem, Wies Maas, Ferdinandt de Wildt (Sr en Jr), Jaap Hoek en vele anderen. We hadden veel kunnen schrijven over de resultaten van de overige elftallen, de jeugd, de veteranen, het zaterdagvoetbal en de dames. Ook het kantinebeheer door de jaren heen, de vele acties, de fancy fair, etc. De club van honderd, de PR commissie, de Heemkoerier etc. Wat ons wel is opgevallen is het gebrekkige archief wat de vereniging nog in bezit heeft. Misschien is het een leuk initiatief voor de vereniging om een boek uit te geven tijdens haar 75 jarig bestaan. Het is dan wel zaak dat het archief van de vereniging kan worden aangevuld met ontbrekende zaken als het voltallige Heemkoerier archief.

 

We wensen Grasshoppers veel voorspoed en succes.