Durpsfigure

Door Jack Klomp

Opheden lees je en hoor je nagalderes over de mense van vroeger. Ze hewwe 't den over de nerinkies en de verenigings en ….. de durpsfigure. Die leste skoine d'r nou amperan meer te wezen. Uit de toid dat ik as kind nei de lagere skool ging herinner ik me nag mense die efkes aars dede as een aar. Maar nou benne we toch ok niet allegaar geloik. Zoue wai zoas we nou benne, hier op durp later allegaar vergeten weze, zou er nou gienien opvallen weze? Misskien hewwe we nou wel een aar soort van durpsfigure.

(Nel Mol) 

Ien van die durpsfigure van vroeger is Afie Deen. Ik zien d'r zo nag voor me, dat komt ik had een speciale band met Afie, deerom denk ik nag welders an heur. Ze weunde alliendig in een bar kloin huisie en ze zag d'r een beetje morsig uit.

Ze had veul een lange vale regenjas an, een oud slap hoedje op en een briltje weer ze altoid overheen keek. Afie kwam bai de huize langs met geren en band en deerbai handelde ze ok nag in oud huisreid. Voor die handel had ze een kloin dauwwagentje met van die houten spaakwiele. Ik denk dat ze een durpsfiguur was omdat ze gewoon een oud vrouwtje was die d'r kossie bai mekaar skarrele most. D'r was toen gien A.O.W. of baistand en huursubsidie. Misskien was ze te groos om heur hand op te houwen bai de kerk.

Zo kon je Afie ok teugenkomme op boelese, as d'r ouwe mense overleden wazze, was 't de gewoonte dat de erfgename de hele bedoening met een boeles bai opbod verkochte, alles was toen d'r toid geld waard. De koupies werde per stuk verkocht, ok de stoele.

De opsteker stak de stoel omhoug en de ofslager verkocht 'm an de hougste bieder. De notarisklerk skreef alles op en je most betale bai de notaris die in binnen zat. Afie was deer altoid te vinden, ze bood nooit mee maar as gien mens 't hewwe wou, den wou Afie 't nag wel hewwe voor een paar cente.

As kloine joos wazze wai heel nuskierig op de boeles bai 't huisie van de weduwe Bakker an de Gouw. Afie kocht deer een verenskutbed, dat kon je zien omdat er kloine gaatjes inzatte weer de veertjes deur stakke. Ze lade 't zo uit de bedstee op heur kar, een paar stoele d'r boven op en toen ging ze nei huis, de boeles was nag geniens oflopen, maar ik denk dat heur handelsgeld op was. Een paar dage later kwam Afie met heur kar met 't skutbed erop bai m'n moeder an de deur. Ze zoi: 'Dag vrouw, moet je nag een best goekoup bed hewwe?' Nei Afie,' zoi m'n moeder, 'Ik hew bedde genog."Ja' zoi Afie heel taktvol, 'Maar ien extra is altoid makkelek voor as die joon van jou in z'n nest pist."t Verkouppraatje was kort maar krachtig, maar moeders nei bleef nei en Afie ging vort zonder gedag te zegge.

D'r was ok een roimpie over Afie, dat wai leerd hadde van de groôte joôs en dat we overzacht opzaie as Afie verbai kwam. Overhard durfde we niet, ze mocht 't vezelf niet hore. Dat van dat beddepissen zat moin niet lekker, ik keek Afie d'r voor op an.

Zo beurde 't dat ik op een dag, toen ik tussen de bessebome zat te besse snoepe en Afie langs kwam, ik zommaar inienen 't versie skreewde: 'Afie Deen, kattespeen, hondekop. kleskop, he, he.' Afie liet met een klap de kar valle, rechte d'r reg en zoi:"Je benne een lulleke Joon." Deer kon ik 't mee doen. Ik wist niet of ze main zien had en bleef nag maar efkes tussen de boompies. Later toen ik in huis kwam, zoi moeder: 'Dat was heel stout van je, wat je dede teugen Afie Deen, je benne een stoute joôn.' Ik begreep toen ok wel dat 't niet goed gaan was en as ik heur den weer zag skaamde ik m'n oigen puur.

Op een dag liep ik de lange rechte weg nei huis of en voor main uit liep Afie. Ik durfde d'r eerst niet in te hale, want ik was 't nag niet vergeten. 't Was bar slecht weer en Afie most heur volle kar teugen de wind in douwe. Ze kon meist niet teugen de wind in komme. Ik haalde d'r toch maar in, want ze liep zo zachies. Toen ik geneven heur was, zag ik hoe moeilijk ze’t had.

lniens vroeg ik: 'Zal ik je helpe douwe?' Ze zoi niks, maar skoof een endje op zo konne we naast mekaar de kar vooruit douwe. Afie zoi helegaar niks totdat we in de louwte van 't durp kommen waze, ze zette toen iniennen de kar neer en zoi: 'Joontje je moete nou nei huis gaan.' Ze haalde een frommelig brieffie uit heur diesek en deer kreeg ik een kleverig zuurtje uit. 'Je benne een beste joon, gedag.' Ze pakte de handkar en ging weer verder.

(Nel Mol)

Misskien hew ik zo hier en deer welders wat fout dein, maar dut met Afie Deen was goed! Deerom denk ik nou misskien weer an d'r, zou er later ok nag ientje weze, zie zommer over moin praat of skroift? Zou ik den misskien ok een durpsfiguur weze?

Jack Klomp, Hoogwoud.