De Ovenskuttel

Door Ans Klomp-Wetsteen

Op een nacht kon ik niet sleipe,

lag te woelen in m'n bed.

Skeipe telle en d'rs kere

keek op 't klokkie altemet.

Nei een uur deed ik 't licht an

en de'r lag nag een libelle,

dat ik ging mooi legge leze,

helegaar wat van de rel.

Innienen zag ik een recept staan

ovenskuttel 't leek foin.

Are ochend an de slag gloik,

zuks is den net wat voor moin.

's Middags zet ik 't groôs op tafel

en de manne vrage : 'Wat? 
Een skutteltje met witte bône 
hewwe we dat ooit eerder had?'

'Nei' zoi ik: 'Maar 'k kon niet sleipe.

Dut recept dat vond ik toen. 
`k Had nag krombekke van guster

docht 'k most dat geloik ers doen.'

De manne hadde pittig honger, 
dat de skuttel die ging leeg 
en ik docht toen 't skoôn op was

dat ik wel een pluimpie kreeg.

Maar ze hadde niks te melde.

lk had dat toch aars verwacht,

de manne zoide enkeld leukig:

'k Houp dat je weer sleip vannacht!!’