De Amersfoorters, voorjaar 1940

Door Riet Wever-Appel

D’r was puur onrust in het land,

Soldaten her en der in ’t pak.

Amersfoorste mensen kregen

In West Friesland onderdak

Dat hiet den evacueren

Was voor hun eigen voiligheid.

Weg van huis, weg van je werkplek.

Gien ien wist voor hoeveul toid.

Weer die mense moste weune,

Dat was allegaar al bedocht.

Tafels-stoelen en ok bedden,

Was der op die plek al brocht.

Omdat ’t vee al nai het land was.

Koestallen dus leeg en skoon.

Deerom op de boerderaaie

Was de’r den puur wat plek gewon.

Maar de mense moste wenne

An leven op ’t boereland.

De geluiden en de mestlucht

Vind niet iedereen zo pikant.

Niks om hande, niks te winkelen

Dat was wel puur verandering.

Wandele, mekaar opzoeke,

Dat weet ik uit herinnering.

De van Swietens van de Kapellaan,

Vader, moeder, Leny, Dien.

Al weer zestug jaren leden

’t is of ik ze zo weer zien.