Plan oôst

Door Ans Klomp-Wetsteen

 

De eerste mense weune er,

ze zitte al pré an.

Koike nei televisie dat, 
gien sprake meer van plan. 
‘t Is er vezelf nag kalig maar 
zuks dat komt wat later. 
Ze hewwe gas en hewwe licht 
en uit de kraan komt water.

Over dat zelfde stukkie grond

duik ik nou in ‘t verleden,

toen liepe deer de koetjes nag,

geniens zo heel lang leden.

Dirk Skouten woide er pinke

een koppeltje, gien zoôd.

‘s Winters liepe er de skeipe, 
van gebroeders Beerepoôt.

Tot achter oôse boerderai.

Vader het oftig zoid

Dirk telt elke dag z’n pinke

hai raakt ze echt niet kwoit.

Dirk’s auge wazze niet zo best

deerdeur raakte in noôd

en telde vloitig nag een pink

die lag al dage doôd.

Bai Beerpoôt z’n skeipies 
lag er soms ien op z’n reg

Zai hadde deer gien telefoôn

en ‘t was een endje weg.

De Dieringer die was te breid,

zelfs ok nag met de kloet,

maar je leit zo’n beist niet doôdgaan

en wete wat je moet.

Ien stapte ‘r den op de fiets,

en reed nei Beerepoôt,

“Der loit een skeip verwenteld,

‘t beist dat is in noôd.”

Anton, die was met oôs zurg

echt best wel in zoin skik,

en alle jare met de Kerst,

brogt hai een krentemik.