Ervaringe met bankzake
Door Frits Kuijpers
Neidat ik in de krant lezen had, dat de Rabobank in Utrecht een nuw hoofdketoor gaat zette, kreeg ik iniens de behoefte om ok ‘rs wat op pepier te zetten over moin bankervaringe. Moin groôtvader was in 1898 nauw betrokken bai de oprichting van ien van de allereerste coöperatieve boereleenbanke van oôs land. Dat was in West-Friesland, in de Abbekerker en Hoogwouder Weere. Hai werd de eerste kassier van deuze bank en werd later opvolgd deur moin vader die deuze functie veertig jare vervuld heb. Gedurende drieënvoiftig jare was deuze bank hillegaar zelfstandig, eerst in 1951 verloor deuze bank zoin zelfstandighoid en werd onderdeêl van de Coöperatieve Centrale Boerenleenbank in Eindhoven.
Het bloed kruipt weer het niet gaan kin en ik had altoid een zwak houwen voor de Boerenlienbank die teugenwoordig Rabobank hiet. Maar nou wat ervaringe van moin oigen van de leste maande. Ik zat wat ruimig in moin contante en wou die op de bank boiskroive leite op moin loupende rekening. Maar dat gaat teugenwoordig niet zo makkelijk meer! Wat ik ok zoi: ‘Ik hew moin roibewois bai me en ik kin moin banknummer uit moin houfd’. Maar ik kon moin geld niet kwoit zonder een passie dat ik niet bai me had. Over ‘dienstverlening’ sproken!!
Ik docht op dat moment trug an moin jeugd in de Weere toen je d’r trots op wazze as je as kind je verdiende centjes van ’t besseplokke en bietedunne zo nei de bank brenge konne. Dat geld werd deernei stort op je oigen rekening bai de skoôlspaarbank.
Nei die ervaringe met het passie maakte ik het volgende mee. Ik wou een spaarboekie opene voor moin kloinkindere. Maar dat was me wat! Ik kwam binnen in een prachtig Rabokantoor, je stroffelde meist over de marmere trappe, alles was mooi oppoetst en het zag er sjiek uit allegaar. Der ware balies, soortige toônbanke, en ’n hilleboel van die loketjes die ze pinautomate noeme. Ik docht nag: ‘Ik ben zo klaar’. D’r kwam een jonge juffrouw nei me toe, een gnap ding, houge hakkies, gevurfde lippies, rooie nageltjes! Ik keek moin ouge uit! ‘Komt u hier maar zitten meneer, wilt u koffie?’ Ik was heêl verbaasd en zoi dat ik echt niet om de koffie kwam, maar dat ik geldzake te regele had. Ik dink dat ze deer zelf gien verstand van had, want ze zoi dat ze iemand zou waarskouwe die me verder zou hellepe. Nei een toidje wachte, kwam er een deftige jongeman op me of die nagal ingewikkeld deed. Nou heb ik as rechtgeaarde West-fries, altoid leerd om in een paar woorde duidelijk te make wat ik bedoel. Moin bôskip was vrai simpel: een spaarbankboekie anlegge voor moin kloinkindere! Tot moin verbazing wou ie alles van me wete, of ik nag meer rekeninge had en al van dat soort vrage. Ik vond zoin toôn nagal knirterig en ik werd er een beetje bobberig van. Omdat ik deur omstandighede jare leden een hypotheekliening bai een are bank ofsloten had, zoi hai dat ik die liening ôk nei de Rabobank overskroive leite most. Ik zoi dat ik dat niet van plan was en toen bleek het deerom ôk niet mogelijk om spaarboekies voor moin kloinkindere te opene! Ik was kwaad en oigelek ôk een beetje uit het loôd sloegen, wat ik toch niet gauw bin. Zonder nag veul te zegge bin ik deer weggaan, zeg maar ‘afdropen’.
Nou bin ik niet economisch oploid, maar met moin gewône boereverstand vraag ik me toch of hoe het zo’n 25 jaar leden nag mogelijk was dat het betalingsverkeer voor gewône minse gewoôn gratis was. Je krege bevobbeld overskroivingsboekies, gratis enveloppe, mooie opbergmappe, en spaarpotjes voor je kindere. Der ware overal bankkantoortjes met vriendelijke minse die je hielpe en je krege zelfs rente op je lopende rekening!
Omdat moin vader veertig jaar kassier weest is in die goeie ouwe toid, bin ik meskien een kloin beetje bevooroordeêld. Je vrage je oige toch of, of die geldinstellinge vroeger allegaar gek ware of zit het nou allegaar aars in mekaar? Het zou best weze kenne, dat het geld nou op een are menier wegvloeit. Bevobbeld nei salarisse van – in moin ouge - overbôdige medewerk(st)ers en nei al dat marmer, tropisch uitziende kantoorruimtes of nei dure reclamespotjes op de tv en nei sponsorgelde voor grôte sportevenemente zoas de toer de frans. Wie zal het zegge? As ik de leste toid langs bankgebouwe fiets dink ik: ‘Ze pronke met een aar zoin veêre, met moin cinte’!
In een krantebericht dat ik lesten onder ouge kreeg, stond te lezen: ‘ dat er aan de service voor klanten weinig valt te verdienen en daarom langzaam zal worden afgebouwd’. Nôh, deer kin je het wel weer mee doen! Soms heb ik heimwee nei vroeger en dink ik: ‘As moin vader nag leve zou, din zou ik samen met hem weer een echte coöperatieve bank oprichte wille! Met een stevig maar eenvoudig kantoor en tevreden klante. Uitoindelijk is de Rabobank ôk zo begonne, gewoôn met een aantal boere uit de Abbekerker en Hoogwouder Weere!
Op deze foto rechts zien we het pand van Thijs Kuijpers waarin enige tijd
de Boerenleenbank van De Weere was gevestigd. Later kwam op deze plaats
de textiel en woninginrichtingszaak van N. Wenker.
