Maat haalt Hoogwouder vlag neer

Door Erik Mooij

Hoogwoud heeft in haar geschiedenis veel roerige tijden gekend. Ik denk dan aan Graaf Willem II, het bezoek van zijn zoon Floris maar ook in de meer recente geschiedenis liet Hoogwoud van zich spreken. De bestuurlijke periode van burgemeester W.F. Maat kenmerkte zich door veel rumoer en aandacht van en in de pers. Zelfs de landelijke pers liet zich daarbij niet onbetuigd. Wij zullen daar in komende uitgaven meer aandacht aan gaan besteden, hopelijk door nog een interview te houden met de heer Maat. Maar omdat het dit jaar 30 jaar geleden is dat de gemeente Hoogwoud ophield te bestaan en opging in de nieuwe gemeente Opmeer leek het ons leuk om het artikel behorende bij deze gebeurtenis integraal over te nemen. Dit artikel verscheen op 2 januari 1979 in het Noord-Hollands Dagblad. Het geeft middels een aantal kenmerkende uitspraken van de heer Maat alvast een voorproefje van de persoon en de sfeer in het dorp in die jaren.

Burgemeester W. Maat heeft, met hulp van gemeentebode

Frans May, de Hoogwouder vlag definitief gestreken.

Foto: Klaas Laan.

Op 1 januari 1979 om 16.30 uur streek burgemeester W. Maat, begeleid door muziek van de drumband ‘De Woudklappers’ de gemeentevlag ten teken dat het afgelopen is met de gemeente Hoogwoud. De velen die hiervan getuige waren werden in de Meester Jaap Slotenzaal ontvangen met muziek van het fanfarekorps ‘Crescendo’ uit De Weere. Loco-burgemeester Van Gaalen heette iedereen van harte welkom op deze afscheidsreceptie speciaal oud-burgemeester Böhn (thans uit Hainburg) {nvdr: Böhn was oud-burgemeester van Hainstadt in Duitsland, waarmee sinds 1970 contacten waren door uitwisselingen van een jeugdorkest uit die plaats en ‘De Woudklappers’}, de burgemeester, de wethouders en raadsleden. Zich tot burgemeester Maat richtend stelde hij dat deze het niet gemakkelijk had gehad, waarbij velen hem niet begrepen zouden hebben. Hij deelde mede dat de raad unaniem had besloten de burgemeester de herinneringsmedaille van Hoogwoud te verlenen. Omdat deze nog geslagen moest worden, overhandigde hij nu alvast de gemeentetegel en voor mevrouw Maat bloemen. Van alle kanten werd de heer Maat vriendelijk toegesproken en kreeg het burgemeestersechtpaar cadeaus aangeboden, waaronder een koperen brandweerhelm, een stofzuiger en een diaprojector. De heer Maat wees erop dat niet alleen afscheid van hem werd genomen maar ook van de gemeente, de wethouders en de raadsleden.

Gerard Tulp.

Wat de ambtelijke verplichtingen betrof deelde hij mede dat de raad unaniem had besloten aan twee mensen de zilveren erepenning van Hoogwoud toe te kennen. Allereerst aan het raadslid de heer G.J. Tulp die jaren als wethouder en raadslid de gemeenschap van dienst was geweest, ook werd hierbij betrokken het werk dat hij tijdens de oorlogsjaren in het verzet gedaan had, waarvoor de heer Tulp nooit een Koninklijke onderscheiding had willen ontvangen omdat, zoals hij zei, te veel medailles op

borsten van personen had gezien waar hij het niet mee eens was.

De tweede was het scheidende hoofd van de openbare basisschool in Aartswoud de heer C. Dekker die per 1 februari 1979 met pensioen gaat. Meer dan 30 jaar was hij in het onderwijs werkzaam geweest met daarnaast veel activiteiten daarbuiten. Sprekende over de gemeentetegel stelde de burgemeester dat alleen hij daarover te beslissen had wie die zou krijgen en geen mens anders. Hij wilde deze tegel aan drie mensen uitreiken en wel aan de heer P.C. Schilder, het VVV in de persoon van de heer Klaas de Vries en aan gemeentebode Frans May.

Meester Dekker.

Piet Schilder.

Klaas de Vries.

Frans May.

Spijt

Sprekende tegen Schilder zei hij dat hij van één ding spijt had van wat hij gedaan had de afgelopen jaren, n.l. de zwembadkwestie. Als jurist kon hij het nog wel billijken maar als bestuurder was het niet juist geweest. Hij hoopte door deze tegel aan Schilder te overhandigen iets van het betrokken leed te hebben weggenomen. De heer Schilder was blij dat hij alsnog een tegel kreeg, hij had hem zelf helpen ontwerpen. Wat burgemeester Maat betreft was de zaak aan de kant, van de kwestie zelf kon dat niet gezegd worden. Sprekende over de afgelopen zes-en-een-half jaar zei de burgemeester dat hij in Hoogwoud met veel plezier had gewerkt. Hij vertelde aangesteld te zijn als bestuurder en niet als burgervader. Twee opdrachten had hij daarbij meegekregen. Werken aan en begeleiding van de herindeling binnen twee jaar en het opengooien van het bestuur in Hoogwoud. Dat laatste was gelukt. Het eerste niet en de burgemeester vertelde daarom tot tweemaal toe zijn ontslag te hebben aangeboden, hetgeen even vaak werd geweigerd. De heer Maat dankte iedereen, vooral de mensen die hem tegen werkten en tegenspraken. Vooral door hun houding had hij veel geleerd en voelde hij zich nu gelouterd. Hij meende dat hij nu de zwaarste post aan zou kunnen. De ervaringen in Hoogwoud opgedaan zouden hem een sprong op de maatschappelijke ladder laten maken, waar hij zelf van griezelde. Tot de tegenwerkers in de raad zei hij dat een raad een burgemeester moet steunen, zelfs als hij gekke dingen heeft gedaan. Omdat die steun in Hoogwoud er niet was, was het zo’n wanordelijke toestand.

Hij wenste de nieuwe gemeente Opmeer het beste en hoopte via de pers op de hoogte van de ontwikkelingen te blijven. De verhalen in de pers over zijn persoon hadden hem altijd veel lol bezorgd, maar hij zal zelf geen informaties meer verstrekken. ‘Het is af en weg is weg’, besloot hij.