Een halve eeuw zwembad ’t Woudmeer

 

door Jan Bonenkamp

 

Het lijkt zo gewoon, een zwembad in het dorp. Maar eigenlijk is het heel ongewoon dat er in Hoogwoud al zo lang een openluchtbad bestaat. Voor het bad er kwam, leerden de meeste kinderen zwemmen in de paar sloten die daarvoor geschikt waren. Of ze moesten op de fiets naar Oude Niedorp om in natuurbad ’t Skarpet te gaan zwemmen (zie kader). De stichting en de bouw van ’t Woudmeer kostte veel moeite en flink wat geld. Het resultaat is nog steeds iets waar de gemeenschap trots op kan zijn.

 

Zwembad met kinderen.

 

Begin jaren zestig opperde burgemeester Breebaart in de gemeenteraad van Hoogwoud in een zogenaamde ‘naraad’, waarin de raadsleden na de officiële agenda, als de pers naar huis was gegaan, op gemoedelijke wijze wat met elkaar napraatten, het plan om een zwembad te stichten. Er moest in die dagen namelijk een structuurplan voor de toekomstige uitbreidingen van huizenbouw en voorzieningen - dus ook ruimte voor sport - voor de dorpen opgesteld worden. De vraag was: breiden we toekomstige woningbouw uit richting Aartswoud, of gaan we naar de A.C. de Graafweg?

Het structuurplan werd in samenspraak met de gemeente Opmeer opgesteld en bepaalde de toekomstige woningbouw van beide gemeenten in de richting van de A.C. de Graafweg, op de landerijen die toen nog volledig in agrarisch gebruik waren, maar waar de gemeente al wel delen van in eigendom had. Ook het katholieke kerkbestuur van de parochie Hoogwoud gaf welwillende medewerking door kerkeland beschikbaar te stellen, waarop ook ruimte voor diverse vormen van sportbeoefening werd ingepland en tevens werd voorzien in een royale locatie voor de jaarlijkse landbouwtentoonstelling. Het zwembad zou dan precies op de grens tussen de beide gemeenten zijn plek krijgen. Hoogwoud zou zich belasten met de algehele voorbereiding en voorfinanciering en burgemeester Breebaart had al snel en voordelig via zijn uitgebreide netwerk beschikking over een al bestaand plan voor een zwembad gekregen. Het zou eventueel kunnen worden aangepast aan speciale wensen, maar werd goed bevonden. Toen begon het werk om de financiën rond te krijgen. De totale bouwkosten waren begroot op 300.000 gulden. Aan subsidie van Rijk en Provincie kon gerekend worden op 100.000 gulden. Een voorwaarde was wel, dat de gemeenschap 10% zou moeten opbrengen, dus 30.000 gulden. Het resterende bedrag zouden de beide gemeentes betalen.

Er werd een commissie van voorbereiding voor het stichten van een zwembad in het leven geroepen. Die bestond uit Cees van der Velden, Joop van Delft, Vera Koenis- Bijman, Lou Koomen, S. Plas en Piet Schilder (voorzitter). Allereerst moesten zij zorgen dat het geld voor het burgeraandeel bij elkaar zou komen. Men had goed gezien dat autocrossen als opkomende sport en populair vermaak opgang maakte en haakte daarop in door er ook enkele te organiseren. Ook autosterritten trokken veel deelnemers. Deze evenementen brachten samen 22.000 gulden op! Ten slotte werd er een verloting georganiseerd met als hoofdprijs een middenklasse Fiat. De loten moesten 10 gulden kosten, maar de verkoop daarvan lukte slecht, zo slecht, dat de hele verloting uiteindelijk niet door kon gaan en het geld van de wél verkochte loten moest worden teruggestort. Een lichtpuntje bij deze domper was dat 90 % van de mensen het geld niet terug hoefde, het comité aldus een hart onder de riem stak en alle moeite niet helemaal voor niets was geweest. Ook meldden zich (of werden benaderd!) uit de gemeente en daar buiten een aantal sponsors, zowel bedrijven als particuliere gevers. Zo werd uiteindelijk toch nog de eigen bijdrage in de kosten ingezameld.

De volgende stap was dat de voorbereidingscommissie omgevormd kon worden tot bouwcommissie, met Piet Schilder weer als voorzitter, hierin heel goed ondersteund door gepensioneerd gemeentearchitect Willem Delissen, die zich als bouwkundig opzichter voortreffelijk waarmaakte en mede daardoor de bouw voorspoedig deed verlopen. Aannemer Ton Kuijpers, die op de aanbesteding inschreef voor de aanneemsom van f 282.100, ging het werk uitvoeren. Op 4 september1964 metselden zes kinderen van de lagere scholen uit de beide gemeenten een gedenksteen en de firma Kuijpers bouwde nadien gestadig verder aan het fraaie zwembad.

Autocross.

 

Inmiddels was als zwembadbeheerder Jan Tibboel aangenomen, een man die alle kneepjes beheerste op het gebied van zweminstructie, zwembadtechniek, zuivering, veiligheid en alles wat erbij kwam kijken. Zo had hij ervaring met filters van diatomeeënaarde, waarmee ook bacteriën uit het zwemwater gezuiverd werden. Ook was hij de spin in het web die bij latere onderhoudsklussen zijn technisch inzicht inzette om het bad optimaal te laten functioneren.

Piet Schilder met meisjes en geld.

 

Denk aan het isolatiescherm, de vervanging van de gietijzeren buizen naar het filtersysteem door pvc-pijpen, de aanleg van verwarming, vervanging van de duikplanken door een glijbaan en daarnaast het leiding en opleiding geven aan een reeks medewerkers.

Legging van de gedenksteen door Dia Klerk, Gert May, Willy Nijhuis, Frans Pannemans, Henny de Jong en Theo Boots. 
Kinderen van de lagere scholen van de gemeente Opmeer en Hoogwoud. Op de foto ontbreekt een van de kinderen.

 

De plek van het zwembad, op de grens tussen de voormalige gemeenten Hoogwoud en Opmeer, zorgde ervoor dat de naamgeving erg voor de hand lag. Die zoemde bij de betrokken mensen dan ook al wel enige tijd rond. Burgemeester Breebaart haakte daar op in en zijn voorstel werd officieel aangenomen. Zo heet het bad van toen af “Zwembad ’t Woudmeer.”

Bad zonder water.

 

De eerste jaren -tot de gemeenten samengingen- kon je van Hoogwoud naar Opmeer zwemmen en omgekeerd, alleen al door van het halfdiepe naar het diepe gedeelte van het bad te zwemmen, en andersom! Daar liep namelijk precies de grens.

Op 29 mei 1965 was het dan eindelijk zo ver: de burgemeesters Breebaart en Komen verrichtten de officiële opening door het hijsen van de gemeentevlaggen. Het weer was niet gunstig voor een zwembadopening: koud en winderig! Een aantal toespraken door mensen die bij de totstandkoming betrokken waren geweest, werd afgewisseld met vanwege de weersomstandigheden ingekorte zwemdemonstraties van clubs uit Alkmaar en Zaandam en een miniwedstrijdje waterpolo.

Opening door Breebaart en Koomen.

Waterpolo.

 

Ook nog een zeer fraaie springdemonstratie van vier dames van een Haagse club. Ten slotte mochten vier leerlingen van basisscholen uit de gemeenten het bad als eerste gemeentenaren officieel in gebruik nemen, weldra gevolgd door zeer veel jeugdigen.

Ik mocht onlangs weer getuige zijn van hoe nu, na ruim vijftig jaar, mijn kleindochter Hanna, ondanks het koude voorjaar, met liefde en enthousiasme door de badjuffen van nu, vertrouwd werd gemaakt met het natte element. We mogen ons gelukkig prijzen met de vooruitziende blik van Dirk Breebaart en de inzet van de mensen van het eerste uur, aan wie we het toch maar te danken hebben dat nu al weer een aantal nieuwe generaties in de zomermaanden veilig en dicht bij huis heeft leren  zwemmen en heeft kunnen genieten van deze pure vorm van waterrecreatie. Dat er nog veel zullen volgen!

Met dank aan Piet Schilder.