De meidagen van 1940, of: ”Greetschen” van Cees Benit

“In een oud fotoalbum kwam ik dit plaatje tegen. De kar waarop het hooi geladen werd was een houten driewielige kar met ijzeren banden om de wielen. Het hooiraam is zeker van voor 1900. Bij het paard zit ook een verhaal en juist dat verhaal slaat op de meidagen van 1940.

Toen Nederland in de meidagen door de overmacht van de Duitsers had gecapituleerd kwam een paar dagen daarna een Duitse colonne “paardevolk” over wat nu de A.C. de Graafweg heet. Bij de Langereis aangekomen kon een paard niet verder. Die had ’t end in de bek. Door al dat paardenbezoek liep ons paard, een vosbles, te draven op ’t voorstukkie met de staart van huis. Een paar Duitsers kwamen met hun paard, dat niet meer kon, bij ons aan en moesten de vos meehebben. Het paard op de foto bleef bij ons achter. Ik zei tegen vader: “U moet naar het gemeentehuis gaan, want dit gaat zomaar niet”. Vader zei:  “Ze mogen van mij ook alle koeien meenemen als Arie maar thuiskomt”. Arie lag als soldaat aan de Grebbelinie. Daar zijn velen gesneuveld en we hadden nog niets van hem gehoord. Gelukkig kwam Arie een paar dagen later wel thuis.

Later moesten, op last van de bezetter, alle paarden geregistreerd worden en op het formulier moest het paard ook een naam hebben. Ik heb daar toen maar “Greetschen” ingevuld want voor de oorlog werkten veel Duitse meisjes in Amsterdam als dienstbode en velen heetten Greetschen. Greetschen was een lief paard en ik heb hem gehad totdat de tractors kwamen. Toen mijn vrouw met ons “koffiestik” in het land kwam heeft ze deze foto genomen. Op de foto zitten behalve ikzelf geheel rechts ook Jan Wever geheel links, van de slager van Hoogwoud, en Dirk Boots (midden). Een buurjongen van ons. Zo kwam er dus een Duits paard aan de Langereis terecht. Het is dus geen treurig verhaal, maar het is zeker een leuk verhaal."

V.l.n.r. Cees Benit, Dirk Boots en Jan Wever.