Verschillende gebeurtenissen binnen mijn ouderlijk huis te Hoogwoud door mevr. T. May-Bakker
Wellicht zullen velen al wat op papier gezet hebben over hun belevenissen in de Tweede Wereldoorlog. Een kans op herhalingen is dus aanwezig en daarom wil ik het hebben over de verschillende gebeurtenissen binnen mijn ouderlijk huis (Garage Bakker, tegenwoordig Tankstation Tuk).
Toen de oorlog uitbrak was ik net nog 10 jaar, maar door die vijf jaren heen zijn bepaalde dingen duidelijk in mijn geheugen gegrift. Bij deze dingen kom ik dan wel terecht in de laatste jaren, toen er bijvoorbeeld geen elektriciteit meer was en ook het koken van de warme maaltijd op steeds meer moeilijkheden stuitte. Wat het laatste betreft kwam mijn vader eens thuis met een grote platte kachel waar van alles kon worden ingestopt om dat ding brandende te houden. Veel ruimte op de kachel dus, en die werd dan ook gebruikt om de haardkoeken te bakken of zoals we zeiden "de heerdkoeken". Boter was er altijd wel wat, daarover later meer, maar daarnaast werden ze belegd met bietenstroop. Uren stonden de grote pannen met geraspte bieten op de kachel om aan die stroop te komen.
Toen er geen elektriciteit meer was, hadden we toch overal in huis licht, zij het dat het uit fietslampjes kwam, maar de knopjes konden gewoon worden omgedraaid. Daarvoor wekte mij vader stroom op via windsardes, hoge palen met daarop een dynamo van een auto en de zaak werd aangedreven door een propeller. Maar voordat alles werkelijk goed werkte, is er wat afgeprutst. Als het te hard waaide, ging alles over de kop, sloeg de propeller weer kapot of vloog er af. Hoeveel propellers er door zijn gegaan weet ik niet, maar mijn vader ging nog at eens naar Beverwijk op de fiets (!!!!!) om weer een nieuwe te halen. Zo kwam hij ook uit Beverwijk thuis met die kachel op zijn fiets.
Wat hij ook steeds mee had waren vloeitjes voor sigaretten, want ook die waren nergens te krijgen. Die hadden dan de vreemdste kleuren: rose, rood, groen of blauw, en gom zat er niet op. Als men wist dat hij weer naar Beverwijk zou gaan, zaten de verstokte rokers al te wachten tot hij weer thuis kwam, want dat konden ze van de zelf verbouwde tabak weer een sigaretje draaien!
Niet alleen voor zichzelf laadde hij zo autoaccu's op maar ook voor verschillende andere mensen en de beloning bestond dan niet uit geld, maar kaas, boter, tarwe, olie etc. etc. Van de tarwe werd door mijn moeder ook wel eens "pindakaas" gemaakt. De tarwe werd op de kachel gelegd, waardoor ze lekker bruin werd; die werd dan gemalen in een koffiemolen en daar doorheen wat olie en de "tarwe-kaas" was klaar. Een heidens werk, vooral dat malen.
Natuurlijk hadden we ook een onderduiker en als de kust weer eens niet veilig was ging die naar notaris De Boer waar hij dan in een grote, niet meer in gebruik zijnde schoorsteen kroop. Daar heeft mijn vader ook eens in gezeten toen er weer sprake was van verraad. Wat was namelijk het geval? Er werden bij ons in huis veel wapens verborgen van de droppingen van de Zomerdijk. Als ze die niet op tijd ergens anders heen konden brengen, kwam de zaak naar ons toe. Daarvoor was een prachtige ruimte beschikbaar. Het gebeurde dus nog at eens, dat ik midden in de nacht wakker werd omdat er een stel mannen naast mijn bed stond om de wapens te verbergen; de ruimte zat namelijk in mijn kamertje. Daar zat een luik. Als er weer eens moffen in Hoogwoud waren haalde mijn moeder gauw het bed af en zette de stoel met het beddegoed precies op het luik, zodat dat niet kon klapperen. Maar eenmaal scheen de zaak te zijn verraden; met man en macht werden kisten getimmerd, de wapens er in, en de hele zaak werd midden in de nacht in de tuin begraven. Er kwam werkelijk huiszoeking en als voorzorgsmaatregel verdween ook mijn vader in de schoorsteen. Het gebeurde trouwens ook wel eens dat als ik van school thuiskwam en mijn huiswerk wilde maken, mijn kamertje vol lag met alle mogelijke wapens.
De gehele oorlog door werd thuis naar radio Oranje geluisterd. Hiervoor zat een radio verborgen in een la van een bureau dat in een vroegere bedstee in onze kamer stond. Tot op de laatste dag kwamen de mensen. Een vaste klant was altijd notaris De Boer en toen we dan ook op 5 mei 1945 via de radio hoorden, dat de oorlog was afgelopen, nodigde de notaris mijn vader en moeder uit om dat bij hem thuis te vieren; hij had nog wat onder de kurk bewaard voor die dag.
In de ruimte waar de wapens werden opgeborgen, werd onder andere ook de tarwe bewaard. Daar kwamen natuurlijk muizen op af. Mijn broer en ikzelf hadden laten ook muizen: witte, bruine, ja zelfs oranje kleurde, maar er kwamen er steeds meer tot ze eens waren uitgebroken. Jaren vingen we thuis muizen met allerlei kleuren!!!!!!!!!!
Op een dag kwamen de Duitsers weer een in jet dorp om fietsen te vorderen. Er stonden er thuis nogal wat voor de reparatie. Toen bekend werd dat er fietsen zouden worden gevorderd, heeft mijn vader bij een stel fietsen het frame half doorgezaagd, als ze er op weg zouden gaan, zouden ze er zo doorzakken! Zo zou ik nog we een tijdje door kunnen gaan. Die keer dat er huiszoeking kwam, konden ze niets vinden en uit nijd hebben ze toen maar alle vooroorlogse onderdelen van fietsen meegenomen, zoals handvatten, rubbers voor trappers, etc.
